Simon and Garfunkel zongen het al, de zoo is een wonderlijke plaats. Mijn werk is er in één woord super! Ik ben de 'chef's assistant' wat wil zeggen dat ik leuke werkjes krijg. Ik moet gerechten maken (simpele weliswaar) de chef (een dikke engelse goedlachse vrouw genaamd Tracy) helpen als zij gerechten is aan het maken én ik leer bij op kookvlak:) Ik weet nu hoe ze de befaamde engelse muffins maken en wat er allemaal in een flapjack zit (heb ik helpen maken) en nog veel meer. Het leuke is ook dat als zij op pauze is of even weg is, ik de leiding over de keuken heb. Ze vertrekt dan met de woorden: you know what's supposed to happen, keep an eye on the lunchbreaks (m.a.w. check of mensen wel pauze nemen en nie te lang) and finish up what needs to be finished.
In praktijk wil dat zeggen dat ik gerechten afmaak, frieten bak, dingen verpak die in de frigo moeten, mensen aanzet om pauze te nemen (jaja geloof het of niet;)) en dus even baas ben over de keuken:)
Bristol zoo is zelf ook heel leuk. Het is een kleine zoo, met aapjes (waar je effectief tussen kan wandelen!!), een reuzeschildpad, pelikanen, leeuwen, etc, zelfs een insecten habitat (boven de keuken...don't ask...:)).
Jammer dat ik er maar tot dinsdag mag werken. het is nochtans een schitterende werkplek, k heb al gepolst naar vaste betrekkingen maar helaas er zijn er geen vrij.
Novotel heb ik ook bezocht. Ik had deze morgen een afspraak met een persoon genaamd 'julian' (op zen frans uitspreken, 't is ne fransman) en heb er effe mee gebabbeld. Pluspunt is mijn middelbaar diploma minpunt is geen ervaring in de hotelsector, maar hij "houdt me op de hoogte". Veel hoop heb ik er niet op, k had wel al door dat hij die kok waar ik eerst werkte een plezier deed en 'k heb hem dan maar ook gerustgesteld dat 'm zich nie verveeld moet voelen en als 'm iets heeft mag ie altijd wat laten weten en dan zal ik met plezier komen. Nog iets grappig, hij zei dat als ik er zou gaan werken ik mijn baard moet afscheren. Ik vroeg voor de duidelijkheid of hij bedoelde dat ik 'm ordelijk kort moet knippen of dat ie echt af moet...hij zou dus echt af moeten:)
On vera, kheb effe Frans met 'm gesproken, maar 't was me wel duidelijk dat hij vond dat 'm zijn tijd verdeed met mij omdat ik nie echt hotel ervaring heb. 'k heb van hem wel gehoord dat er altijd wel werk te vinden is in hotels, dus misschien es gaan peilen (bristol zit TJOKVOL hotels) bij de andere rijke zakenmannen hotels;).
Vandaag heb ik getapt op een voetbalwedstrijd van FC Bristol. Heel leuk (vooral omdat het dubbel loon oplevert;)), maar een heel groot verschil met de rugby wedstrijd. De opgekropte agressie bij voetbal is enorm. Zowel op het veld als in de tribunes. tijdens de rugby wedstrijd was iedereen uitgelaten maar niemand was agressief. Niet dat ik agressieve mensen ben tegengekomen, maar je voelde wel dat veel mensen 'a push away' waren van fysiek geweld, ze spreken je bijna roepend aan, raken vlug gefrustreerd, spreken constant met scheldwoorden...Etc, 'k snap dus wel de enorme security maatregelen bij de voetbal (waar die van de rugby zeer magertjes zijn achteraf bekeken). MJa, misschien iets om van te leren? allemaal rugby spelen?;)
ahja, we hebben dus gewoonweg internet op ons appartement!! ongelofelijk hé, 't staat nog niet helemaal op punt (router problemen), maar we werken er aan ;)
Lief zijn hé:)
Rob
zaterdag, oktober 28, 2006
dinsdag, oktober 24, 2006
it's been a while
But here I am, alive and kicking!
enfin:) 't is effe geleden hé menskens:)
nja, eenvoudigweg niet veel speciaals gebeurt buiten het dagelijkse leven (dat op zich al speciaal is maar jullie hebben allemaal een speciaal dagelijks leven dus ik ga u nie vervelen met mijn speciaal dagelijks leven;))
Wel een paar "mishaps" gehad met blue arrow, die uiteindelijk wel in mijn voordeel zijn uitgedraaid. Ik bracht vorige vrijdag mijn urenblad binnen en vroeg om een nieuwe planning te krijgen voor de week derop. De man had het zeer druk (die man achter de balie toch) en vroeg of ik zaterdag niet wou terugkomen om alles te regelen, hij kribbelde mijn naam op een bladje en zei dat hij het ging doorgeven. Ik vermoedde al enige nalatigheid, en ja hoor, toen ik de zaterdag terugkwam kreeg ik te horen ven de (hele toffe) dienstdoende bediende dat ik niks had voor volgende week. De man was hier danig van ondersteboven en beloofde de verantwoordelijke voor deze fout op te sporen en in elkaar te rammen (allé, er een opmerking te geven, maar 't andere klinkt beter). Als compensatie kreeg ik een job op nu zaterdag tijdens een voetbalwedstrijd én dubbel uurloon! schitterend hé:)
Die zaterdag kreeg ik door de dag telefoon van Blue Arrow dat ik werk voor 'n week had, een 3/4de in als keukenhulp. Ik heb puree gemaakt, fruitsla, vlees gebakken, mensen geserveerd en zelf lekker gegeten maar...vandaag meldden ze mij dat mijn twee weken (normaal werden het al twee weken) niet d oorgaan en dat morgen mijn laatste dag is omdat ze nog personeel hebben dat niks doet en da's goedkoper dan mij inhuren. Ik dus naar Blue arrow vandaag en van mijne spreekwoordelijke tak gemaakt, die mannen boos op de mensen die mij ingehuurd hebben, én wederom een mooie compensatie, voor donderdag, vrijdag, maandag en dinsdag heb ik een VOLTIJDSE in de Zoo van Bristol!!
U hoort het al, een soep die Blue Arrow, spijtig genoeg doe ik het keigraag. Maar, nog goedder nieuws: de kok van het werk waar ik dus deze week werk (enfin tot morgen toch) kent de manager van het Novotel (hotel keten) in Bristol. De manager is Belg en hij (kok) gaat voor mij uitvissen of er daar geen full time te vinden is (hij denkt van wel want hij heeft daar ooit interim gedaan) en dat weet ik dus morgen!
Voor de rest kabbelt de beek des levens rustig verder en kleuren de blaadjes van groen naar oker naar oranje, herfst!!:)
Dikke zoen
van je kapoen
Rob
enfin:) 't is effe geleden hé menskens:)
nja, eenvoudigweg niet veel speciaals gebeurt buiten het dagelijkse leven (dat op zich al speciaal is maar jullie hebben allemaal een speciaal dagelijks leven dus ik ga u nie vervelen met mijn speciaal dagelijks leven;))
Wel een paar "mishaps" gehad met blue arrow, die uiteindelijk wel in mijn voordeel zijn uitgedraaid. Ik bracht vorige vrijdag mijn urenblad binnen en vroeg om een nieuwe planning te krijgen voor de week derop. De man had het zeer druk (die man achter de balie toch) en vroeg of ik zaterdag niet wou terugkomen om alles te regelen, hij kribbelde mijn naam op een bladje en zei dat hij het ging doorgeven. Ik vermoedde al enige nalatigheid, en ja hoor, toen ik de zaterdag terugkwam kreeg ik te horen ven de (hele toffe) dienstdoende bediende dat ik niks had voor volgende week. De man was hier danig van ondersteboven en beloofde de verantwoordelijke voor deze fout op te sporen en in elkaar te rammen (allé, er een opmerking te geven, maar 't andere klinkt beter). Als compensatie kreeg ik een job op nu zaterdag tijdens een voetbalwedstrijd én dubbel uurloon! schitterend hé:)
Die zaterdag kreeg ik door de dag telefoon van Blue Arrow dat ik werk voor 'n week had, een 3/4de in als keukenhulp. Ik heb puree gemaakt, fruitsla, vlees gebakken, mensen geserveerd en zelf lekker gegeten maar...vandaag meldden ze mij dat mijn twee weken (normaal werden het al twee weken) niet d oorgaan en dat morgen mijn laatste dag is omdat ze nog personeel hebben dat niks doet en da's goedkoper dan mij inhuren. Ik dus naar Blue arrow vandaag en van mijne spreekwoordelijke tak gemaakt, die mannen boos op de mensen die mij ingehuurd hebben, én wederom een mooie compensatie, voor donderdag, vrijdag, maandag en dinsdag heb ik een VOLTIJDSE in de Zoo van Bristol!!
U hoort het al, een soep die Blue Arrow, spijtig genoeg doe ik het keigraag. Maar, nog goedder nieuws: de kok van het werk waar ik dus deze week werk (enfin tot morgen toch) kent de manager van het Novotel (hotel keten) in Bristol. De manager is Belg en hij (kok) gaat voor mij uitvissen of er daar geen full time te vinden is (hij denkt van wel want hij heeft daar ooit interim gedaan) en dat weet ik dus morgen!
Voor de rest kabbelt de beek des levens rustig verder en kleuren de blaadjes van groen naar oker naar oranje, herfst!!:)
Dikke zoen
van je kapoen
Rob
dinsdag, oktober 17, 2006
A day in the life of a general assistant
DUs...mijn officiële werktitel is dus "general assistant in Catering", wat zoveel wil zeggen als, manusje van alles in de horeca:)
Ik weet het, niet erg "populair" en niet iets waar je zoal mee kan stoefen, alleen...toch niet volgens de Belgische normen rond horeca personeel. Zoals een butler in Engeland veel status heeft, is ook werken in "catering" een job zoals alle anderen. Je krijgt er veel respect voor, mensen beseffen dat zonder de catering staff zij hun ditjes en datjes niet krijgen, met als gevolg dat je eigenlijk relatief wat "macht" hebt. Als jij zegt dat iemand niet binnekomt, dan is dat zo en wordt hier niet aan getornt. Is er een klant die lastig doet, dan zal de verantwoordelijke onmiddellijk voor jou in de bres springen, en zo verder.
Hoe verloopt nu zo'n dag voor mij...wel, ik zal allereerst het hele ochtendritueel besparen en overgaan tot de orde van de dag, zijnde: Rugby.
Ik kom aan in het grote stadium van Bristol. Home of the Bristol Rovers, meldt het grote bord aan de ingang. Ik zoek de dienstingang en begeef me naar de verantwoordelijke. We zijn met zo'n 10 mensen van Blue Arrow (waar ik voor werk dus) en die worden verdeeld over 5 bars, er zijn ook nog eens tien vaste mensen (die in het stadium werken). Ik krijg een 'jug' bar toebedeelt samen met een vaste kracht. Een jug bar wil zeggen dat je een karaf bier krijgt, (een karaf is 4 pints en de keuze was tussen Castlemaine XXXX en Bass)voor 10£. Voor de rest niets te doen. Voor de match begint is er een hele toeloop van karafwillige Britten, die al dan niet reeds dronken zijn (men bevind zich hier op zondag middag +/- 13u) en zij begeven zich tien pond armer en een karaf rijker naar de tribunes. Een enorm gebrul stijgt op doorheen het betonnen vertrek waarin wij werken en de aftrap is gegeven, een hoop Engelsen botsen, lopen, knokken schreeuwen brulllen en de mensen in de tribunes zijn ook niet stil...
Voor ik deze match zag had ik geen flauw benul hoe rugby verloopt. Ok ik wist dat je de bal achterwaarts moet passen, maar daar hield het op voor mij. Nu, na de match...weet ik nog niet veel meer...alleen dat die "umpire's" (scheidsrechters) daar niet voor niks rondlopen, zij voorkomen ernstige blessures zoals gebroken hals - en rugwervels. In ieder geval, een geweldige sfeer.
en natuurlijk, Bristol heeft gewonnen, en overtuigend ook. Bristol 33 Harlequin's 20, (en van waar die zijn heb ik niet kunnen uitvissen).
De andere opdracht die ik deze week had (maandag) was eigenlijk simpel:) het was "afwassen" maar niet het traditionele, er stond een industriËel afwasmachien, dus bordje pakken, restjes in de afvalmaler dumpen bordjes stapelen in machine en hoppa, aanzetten machine en twee minuten later ..klaar:) zo'n ding is toch handig:)
Zo, tot op heden ben ik blij met mijn werk, alleen mag het wel wat meer zijn, ik ga seffens eens vragen voor donderdag en vrijdag, eventueel zondag opnieuw rugby;). Maar ik heb nie te klagen, 't is heel afwisselend en je komt heel veel verschillende mensen tegen, net wat ik wou, alleen is't natuurlijk noodzakelijk dat rekening betaalt worden, dus ik ga even afwachten (volgens enkele ingewijden wordt het eind oktober tot eind januari zeer druk met allerlei recepties en dergelijke) hoe het loopt, blijkt het niet meer te worden dan ga ik toch iets stabieler zoeken, maar voorlopig zit ik goed:)
Hasta luego
Ik weet het, niet erg "populair" en niet iets waar je zoal mee kan stoefen, alleen...toch niet volgens de Belgische normen rond horeca personeel. Zoals een butler in Engeland veel status heeft, is ook werken in "catering" een job zoals alle anderen. Je krijgt er veel respect voor, mensen beseffen dat zonder de catering staff zij hun ditjes en datjes niet krijgen, met als gevolg dat je eigenlijk relatief wat "macht" hebt. Als jij zegt dat iemand niet binnekomt, dan is dat zo en wordt hier niet aan getornt. Is er een klant die lastig doet, dan zal de verantwoordelijke onmiddellijk voor jou in de bres springen, en zo verder.
Hoe verloopt nu zo'n dag voor mij...wel, ik zal allereerst het hele ochtendritueel besparen en overgaan tot de orde van de dag, zijnde: Rugby.
Ik kom aan in het grote stadium van Bristol. Home of the Bristol Rovers, meldt het grote bord aan de ingang. Ik zoek de dienstingang en begeef me naar de verantwoordelijke. We zijn met zo'n 10 mensen van Blue Arrow (waar ik voor werk dus) en die worden verdeeld over 5 bars, er zijn ook nog eens tien vaste mensen (die in het stadium werken). Ik krijg een 'jug' bar toebedeelt samen met een vaste kracht. Een jug bar wil zeggen dat je een karaf bier krijgt, (een karaf is 4 pints en de keuze was tussen Castlemaine XXXX en Bass)voor 10£. Voor de rest niets te doen. Voor de match begint is er een hele toeloop van karafwillige Britten, die al dan niet reeds dronken zijn (men bevind zich hier op zondag middag +/- 13u) en zij begeven zich tien pond armer en een karaf rijker naar de tribunes. Een enorm gebrul stijgt op doorheen het betonnen vertrek waarin wij werken en de aftrap is gegeven, een hoop Engelsen botsen, lopen, knokken schreeuwen brulllen en de mensen in de tribunes zijn ook niet stil...
Voor ik deze match zag had ik geen flauw benul hoe rugby verloopt. Ok ik wist dat je de bal achterwaarts moet passen, maar daar hield het op voor mij. Nu, na de match...weet ik nog niet veel meer...alleen dat die "umpire's" (scheidsrechters) daar niet voor niks rondlopen, zij voorkomen ernstige blessures zoals gebroken hals - en rugwervels. In ieder geval, een geweldige sfeer.
en natuurlijk, Bristol heeft gewonnen, en overtuigend ook. Bristol 33 Harlequin's 20, (en van waar die zijn heb ik niet kunnen uitvissen).
De andere opdracht die ik deze week had (maandag) was eigenlijk simpel:) het was "afwassen" maar niet het traditionele, er stond een industriËel afwasmachien, dus bordje pakken, restjes in de afvalmaler dumpen bordjes stapelen in machine en hoppa, aanzetten machine en twee minuten later ..klaar:) zo'n ding is toch handig:)
Zo, tot op heden ben ik blij met mijn werk, alleen mag het wel wat meer zijn, ik ga seffens eens vragen voor donderdag en vrijdag, eventueel zondag opnieuw rugby;). Maar ik heb nie te klagen, 't is heel afwisselend en je komt heel veel verschillende mensen tegen, net wat ik wou, alleen is't natuurlijk noodzakelijk dat rekening betaalt worden, dus ik ga even afwachten (volgens enkele ingewijden wordt het eind oktober tot eind januari zeer druk met allerlei recepties en dergelijke) hoe het loopt, blijkt het niet meer te worden dan ga ik toch iets stabieler zoeken, maar voorlopig zit ik goed:)
Hasta luego
zaterdag, oktober 14, 2006
cultuur + Brits + verschillen = CULTUURVERSCHILLEN! (en Rugby)
De training...jah, anderhalf uur leren hoe je drie borden moet balanceren, de tafel moet dekken, wijnglazen moet opboenen, serveren en afnemen, etc etc....veel valt daar niet over te zeggen. Ik heb dit vroeger in school gehad, en in grote lijnen kwam het overeen, hier en daar kleine nuances.
Nu we al enkele malen op stap zijn geweest in Bristol zelf heb ik ineens ook een verklaring gekregen waarom Engelsen er in slagen om zelfs ons Belgisch bier, onze Nationale Trots, te verkrachten door het in te schenken zonder schuimkraag en de reden hiervoor is me nu ook duidelijk. Volgens een Engelanderman is dit omdat Engelsen “waar voor hun geld” willen. Hun cafés moesten jarenlang op een vast uur dicht (zie vorige posts) en ze hadden dus niet veel tijd om bier te drinken. Gevolg was dat ze lastig waren als hun pint een schuimkraag had. Dit was minder bier om van te smullen. Ik had net een Stella bestelt en zat daar met een pint (spreek uit paaint) zonder schuim...ik mompelde iets in de trant van (in’t Engels dan natuurlijk): “als ik dit krijg in België mogen zij mij stante pede een nieuwe tappen. De engelanderman vroeg me dan ook om uitleg en ik heb getracht uit te leggen dat de schuimkraag 20% van de smaak van de pint uitmaakt. Het drinken van veel schuim(zie duvel) zou ook bevorderlijk zijn voor een snelle dronkenschap wegens de luchtbellen die hier in zitten waardoor alcohol sneller in het bloed opgenomen wordt (enfin, dat is mij toch ooit wijsgemaakt, als het niet waar is dan is er toch minimum één engelanderman die dit nu verkondigt, zolang het een schuimkraag maar ten goede komt;))
De man in kwestie geloofde me op mijn woord, maar zijn Engelse natuur speelde toch op toen ik zei dat Hoegaarden normaal met een twee à drie vingers dikke schuimkraag geschoken wordt.... “that’s a loss of money”, wist hij verbaasd uit te brengen...Hoegaarden is namelijk heel duur (net zoals Leffe en Stella trouwen).
Als u het op uw heupen krijgt van al dat bier (ze zijn daar toch niet verslaafd aan't raken zeker?) dan kan ik nog een andere vergelijking tentoon spreiden. Namelijk chocolade. De Brit heeft een magere chocolade geschiedenis. Jammer, want ze hebben ooit een colonie gehad (Ghana) alwaar zeer goede cacao geproduceerd wordt (zelf geproeft!). één Brits merk steekt er met kop en schouders bovenuit. Zijnde "Cadbury's". Maar...kweenie, 't is toch nie dat. 't is lekker...maar voor de échte chocoladeliefhebbers die wij zijn, een plakje noir de noir van "kottedor" gaat er best wel beter in. Het grappig is dat Britten in al hun supermarkten (en dat zijn er véél) producten verkopen waarin "real belgian chocolate" is verwerkt. We hebben zelfs een pot choco gekocht waarop staat "real belgian chocolate paste"..nou wij kopen gewoon nutella of aldi choco zoals iedereen...kopen wij geen "real belgian chocolate paste".
Ook onze taalvaardigheid blijkt nogal voor veel Britten een bron van jolijt te zijn. Hun taalvaardigheid strekt zich uit van Engels tot ...slecht Engels...en dat zijn dan nog de taalvaardigsten, meestal beperkt men zich gewoon tot slecht Engels. Tijdens de training voor mijn job kwam het ter sprake dat ik vier talen spreek (enfin, spreek is veel gezegd...;)), dit werd het gespreksonderwerp van het volgende half uur...kvoelde me plots academisch, nou, dat gevoel ken ik nu ook al weer.
Nog goed nieuws, ik begin al een dag eerder te werken, morgen (zondag) moet ik gaan barman spelen tijdens een rugby wedstrijd in het Bristol Memorial Stadium. Dit wil zeggen dat ik van smorgens tot savonds aux travail ben (op de rustdag onzes Heeren nog wel!), maandag moet ik ook werken en woensdag ook...nu nog wachten en hopen op meer werk, maar 't is al een goeie start, beter dan niks doen en vruchteloos solliciteren (lees: uw diplomas achternahollen;))... én vooral ik heb NOG NOOIT een Britse rugbymatch gezien in real life en volgens mijn werkgever heb ik ruimschoots de kans te kijken! Ideaal, over dit onderwerp leert u meer de volgende keer!
sek, broaf zin allemoal è en slopgoëd
Orb
Nu we al enkele malen op stap zijn geweest in Bristol zelf heb ik ineens ook een verklaring gekregen waarom Engelsen er in slagen om zelfs ons Belgisch bier, onze Nationale Trots, te verkrachten door het in te schenken zonder schuimkraag en de reden hiervoor is me nu ook duidelijk. Volgens een Engelanderman is dit omdat Engelsen “waar voor hun geld” willen. Hun cafés moesten jarenlang op een vast uur dicht (zie vorige posts) en ze hadden dus niet veel tijd om bier te drinken. Gevolg was dat ze lastig waren als hun pint een schuimkraag had. Dit was minder bier om van te smullen. Ik had net een Stella bestelt en zat daar met een pint (spreek uit paaint) zonder schuim...ik mompelde iets in de trant van (in’t Engels dan natuurlijk): “als ik dit krijg in België mogen zij mij stante pede een nieuwe tappen. De engelanderman vroeg me dan ook om uitleg en ik heb getracht uit te leggen dat de schuimkraag 20% van de smaak van de pint uitmaakt. Het drinken van veel schuim(zie duvel) zou ook bevorderlijk zijn voor een snelle dronkenschap wegens de luchtbellen die hier in zitten waardoor alcohol sneller in het bloed opgenomen wordt (enfin, dat is mij toch ooit wijsgemaakt, als het niet waar is dan is er toch minimum één engelanderman die dit nu verkondigt, zolang het een schuimkraag maar ten goede komt;))
De man in kwestie geloofde me op mijn woord, maar zijn Engelse natuur speelde toch op toen ik zei dat Hoegaarden normaal met een twee à drie vingers dikke schuimkraag geschoken wordt.... “that’s a loss of money”, wist hij verbaasd uit te brengen...Hoegaarden is namelijk heel duur (net zoals Leffe en Stella trouwen).
Als u het op uw heupen krijgt van al dat bier (ze zijn daar toch niet verslaafd aan't raken zeker?) dan kan ik nog een andere vergelijking tentoon spreiden. Namelijk chocolade. De Brit heeft een magere chocolade geschiedenis. Jammer, want ze hebben ooit een colonie gehad (Ghana) alwaar zeer goede cacao geproduceerd wordt (zelf geproeft!). één Brits merk steekt er met kop en schouders bovenuit. Zijnde "Cadbury's". Maar...kweenie, 't is toch nie dat. 't is lekker...maar voor de échte chocoladeliefhebbers die wij zijn, een plakje noir de noir van "kottedor" gaat er best wel beter in. Het grappig is dat Britten in al hun supermarkten (en dat zijn er véél) producten verkopen waarin "real belgian chocolate" is verwerkt. We hebben zelfs een pot choco gekocht waarop staat "real belgian chocolate paste"..nou wij kopen gewoon nutella of aldi choco zoals iedereen...kopen wij geen "real belgian chocolate paste".
Ook onze taalvaardigheid blijkt nogal voor veel Britten een bron van jolijt te zijn. Hun taalvaardigheid strekt zich uit van Engels tot ...slecht Engels...en dat zijn dan nog de taalvaardigsten, meestal beperkt men zich gewoon tot slecht Engels. Tijdens de training voor mijn job kwam het ter sprake dat ik vier talen spreek (enfin, spreek is veel gezegd...;)), dit werd het gespreksonderwerp van het volgende half uur...kvoelde me plots academisch, nou, dat gevoel ken ik nu ook al weer.
Nog goed nieuws, ik begin al een dag eerder te werken, morgen (zondag) moet ik gaan barman spelen tijdens een rugby wedstrijd in het Bristol Memorial Stadium. Dit wil zeggen dat ik van smorgens tot savonds aux travail ben (op de rustdag onzes Heeren nog wel!), maandag moet ik ook werken en woensdag ook...nu nog wachten en hopen op meer werk, maar 't is al een goeie start, beter dan niks doen en vruchteloos solliciteren (lees: uw diplomas achternahollen;))... én vooral ik heb NOG NOOIT een Britse rugbymatch gezien in real life en volgens mijn werkgever heb ik ruimschoots de kans te kijken! Ideaal, over dit onderwerp leert u meer de volgende keer!
sek, broaf zin allemoal è en slopgoëd
Orb
dinsdag, oktober 10, 2006
Mr Rob has got a Job
Of toch zo iets:)
ben vandaag aangenomen in een kantoor dat mensen uitzend voor in de horeca te gaan werken. Na een interview en vragenlijst invullen (eerst vragenlijst dan interview)ben ik aangenomen en mag ik donderdag "op cursus". Maandag zou normaal gezien mijn eerste werkdag in the UK worden!
wat voor werk is het zo al? Vooral PR, op dienen, barman, wijn inschenken (volgens de etiquette), hotelwerk (balie etc). Dingen die ik graag doe:) 'k ben ook blij dat ik niet voor de "gehandicaptensector" gekozen heb, het heet dan wel sociaal werk maar zoals ik al eerder zei...'t is altijd 't zelfde. Ik weet intussen wel dat ik met gehandicapten om kan;)
tijd voor iets anders dus. Morgen gaan anelies en ik winkelen want ik heb een "uniform" nodig, zijnde wit hemd, zwarte broek en zwarte schoenen.
ik weet natuurlijk niet hoe het gaat verlopen, misschien bol ik het daar wel na een aantal weken, maar in ieder geval heb ik nu (al is het maar voor even) een inkomen!
Mr Rob with the Job
ben vandaag aangenomen in een kantoor dat mensen uitzend voor in de horeca te gaan werken. Na een interview en vragenlijst invullen (eerst vragenlijst dan interview)ben ik aangenomen en mag ik donderdag "op cursus". Maandag zou normaal gezien mijn eerste werkdag in the UK worden!
wat voor werk is het zo al? Vooral PR, op dienen, barman, wijn inschenken (volgens de etiquette), hotelwerk (balie etc). Dingen die ik graag doe:) 'k ben ook blij dat ik niet voor de "gehandicaptensector" gekozen heb, het heet dan wel sociaal werk maar zoals ik al eerder zei...'t is altijd 't zelfde. Ik weet intussen wel dat ik met gehandicapten om kan;)
tijd voor iets anders dus. Morgen gaan anelies en ik winkelen want ik heb een "uniform" nodig, zijnde wit hemd, zwarte broek en zwarte schoenen.
ik weet natuurlijk niet hoe het gaat verlopen, misschien bol ik het daar wel na een aantal weken, maar in ieder geval heb ik nu (al is het maar voor even) een inkomen!
Mr Rob with the Job
maandag, oktober 09, 2006
Interslet perikelen
triestig!
Het is on-ge-lofelijk hoe veel moeite het kost om hier een internet aansluiting te bekomen. Engelsen zijn ontzettend bang dat je niet kan betalen of niet legaal in hun land bent. Gevolg, ze vragen allerlei bewijzen en doen credit checks (kijken of ge geen geschiedenis van wanbetaling hebt) NOG extremer vind ik dat ze nu zelfs voor internet een rekeninguittreksel moeten hebben. (geloof me he theeft me een week en half gekost om hier achter te komen) Ze moeten dus effectief weten hoeveel geld er op mijn rekening in België staat (en daar moet dan nog es mijn thuisadres bij staan) om toe te staan een internetaansluiting te openen...kunt ge u da voorstellen. Nu ik heb geen grote geheimen, maar 'k vind het toch wel drastisch!
Voor de rest gaat het hier zijn gangetje, Annelies is naar school en ik heb gezocht naar vrijetijdsbestedingen. vooral muziek dinges. Morgen heb ik om twaalf uur een afspraak met Blue Arrow. Een kantoor dat uitzendwerk doet voor PR en aanverwanten, dat waren diegenen die onder de indruk waren van mijn cv (zegt ofwel veel over hun ofwel veel over mij;)). Dus...keep my fingers crossed. Ik heb gehoopt op werk te vinden voor november (al is het maar tijdelijk) voor de rest me niks wijsgemaakt...ook al héb je gestudeerd, forget it:) werken moet ge voor uw job te vinden;)(en maar goed ook)
Nog iets waar ik stil bij gestaan heb. ik snap niét waarom die engelsen hun cafés meestal tegen twaalf uur dicht hebben...écht niet:) ok, vroeger was dat hier een wet, en moesten de cafés op tijd sluiten, maar nu is die wet afgeschaft en toch...Het resultaat laat zich raden. Engelsen gaan zodra 't werk gedaan is rap rap naar huis, kleden zich snel om en huppa aan de toog hangen en zuipspelletjes spelen = strontzat tegen elf uur en om half twaalf roet de toog: de laatste ronde!!
twaalf uur...gelieve te vertrekken...
nou, dan toch liever het Belgische café hoor :)
Allé, haddouch goed en 't beïste wör
Orb
Het is on-ge-lofelijk hoe veel moeite het kost om hier een internet aansluiting te bekomen. Engelsen zijn ontzettend bang dat je niet kan betalen of niet legaal in hun land bent. Gevolg, ze vragen allerlei bewijzen en doen credit checks (kijken of ge geen geschiedenis van wanbetaling hebt) NOG extremer vind ik dat ze nu zelfs voor internet een rekeninguittreksel moeten hebben. (geloof me he theeft me een week en half gekost om hier achter te komen) Ze moeten dus effectief weten hoeveel geld er op mijn rekening in België staat (en daar moet dan nog es mijn thuisadres bij staan) om toe te staan een internetaansluiting te openen...kunt ge u da voorstellen. Nu ik heb geen grote geheimen, maar 'k vind het toch wel drastisch!
Voor de rest gaat het hier zijn gangetje, Annelies is naar school en ik heb gezocht naar vrijetijdsbestedingen. vooral muziek dinges. Morgen heb ik om twaalf uur een afspraak met Blue Arrow. Een kantoor dat uitzendwerk doet voor PR en aanverwanten, dat waren diegenen die onder de indruk waren van mijn cv (zegt ofwel veel over hun ofwel veel over mij;)). Dus...keep my fingers crossed. Ik heb gehoopt op werk te vinden voor november (al is het maar tijdelijk) voor de rest me niks wijsgemaakt...ook al héb je gestudeerd, forget it:) werken moet ge voor uw job te vinden;)(en maar goed ook)
Nog iets waar ik stil bij gestaan heb. ik snap niét waarom die engelsen hun cafés meestal tegen twaalf uur dicht hebben...écht niet:) ok, vroeger was dat hier een wet, en moesten de cafés op tijd sluiten, maar nu is die wet afgeschaft en toch...Het resultaat laat zich raden. Engelsen gaan zodra 't werk gedaan is rap rap naar huis, kleden zich snel om en huppa aan de toog hangen en zuipspelletjes spelen = strontzat tegen elf uur en om half twaalf roet de toog: de laatste ronde!!
twaalf uur...gelieve te vertrekken...
nou, dan toch liever het Belgische café hoor :)
Allé, haddouch goed en 't beïste wör
Orb
donderdag, oktober 05, 2006
all right mate, can I help you?
Vandaag de volgende sollicitaties binnengedaan. Eentje is een sjiek restaurant waar ze ’n barman zoeken (jeah!) en een ander is een sjieke wijnwinkel alwaar ze een verkoper zoeken die iets van wijn en bier kent (jihaa)...ben benieuwd. De job in de sociale sector staat ook nog op de planning, alleen heb ik de verantwoordelijke hiervoor nog niet kunnen bereiken, ’t mens werkt maar halftijds en kortom, ze was er nooit als ik er was, maar maandag zou ze er zéker zijn Net zoals het internet al een tijdje “zéker” gaat komen? Ja dat is hier dus ook een soep, nuja, zolang we overburen hebben met internet lukt het wel om in contact te blijven met het thuisland, alleen ja...’t is een beetje stelen hé? Niet? Niemand? Ok, dan niet In ieder geval zou het toch leuk zijn als we niet elke keer naar de slaapkamer moeten om internet te hebben...
Nu het zoeken naar werk op z’n beloop is ga ik eens beginnen zoeken naar een bandje om in te drummen, k heb al contactgegevens van een aantal mensen die een drummer zochten, alleen ja, ik héb geen drumstel hier hé. Die mensen zijn natuurlijk aan’t werk enzo dus ik ga eens vanavond terugbellen, eens horen hoe het zit, wie weet zit hier wel een degelijk bandje tussen. Annelies begint ook vlot hare weg te vinden in het Bristolse studenteleven. Haar studiegenootje, Daniella, komt hier al regelmatig over de vloer voor koken en eten of filmpje. ‘k heb nog niet echt mensen leren kennen, tot mijn scha en schande, maar daar komt verbetering in, zie muziek
Voor de wandelaars onder jullie, Bristol lijkt me een wandelparadijs. Het is enorm heuvelachtig en je hebt overal prachtige vergezichten. Echt, naar het stadscentrum sjokken en terug is zeer vermoeiend, laat zitten al die sportieve arbeid (Midas Dekkers?), uitgeput ben je zeker.
Intussen zijn we al ’n dag verder en zijn de sollicitaties binnen. Ook heb ik me ingeschreven in een interimbureau voor PR en Barwerk. Ik dacht, sociaal werk...dan kom je altijd dezelfde mensen tegen ‘goodie two shoes’ (mensen die anderen willen ‘helpen’, u kent het type wel) en leer je eigenlijk niet veel nieuwe mensen kennen...Wat dan wel doen? PR, etc...dus mijn cv binnengedaan bij dat kantoor en ‘k mag een training volgen over de wetten ivm hygiëne en etiquette en dan gaan ze actief op zoek naar travail pour moi. De dame in kwestie was behoorlijk onder de indruk van mijn cv, zelfs toen ik zei dat het vooral vrijwilligers werk en studentenarbeid was. Dat is dus ook al mooi meegenomen.
‘k heb ook nog drie boeken gekocht (jaja, ik ga met meer boeken thuis komen dan ik aan kan;))Engeland heeft namelijk goeiekope boeken. Eentje is “scar tissue” van de zanger van de red hot chili peppers, een echte aanrader!! Een ander is van Terry pratchett (uiteraard), een nieuwe! Genaamd “Wintersmith” en de derde is Robert Rankin, een van zijn laatste boeken in de Oxfam voor 2 pond, zo’n 3 euro dus
Alle, tot de notste keir
Nu het zoeken naar werk op z’n beloop is ga ik eens beginnen zoeken naar een bandje om in te drummen, k heb al contactgegevens van een aantal mensen die een drummer zochten, alleen ja, ik héb geen drumstel hier hé. Die mensen zijn natuurlijk aan’t werk enzo dus ik ga eens vanavond terugbellen, eens horen hoe het zit, wie weet zit hier wel een degelijk bandje tussen. Annelies begint ook vlot hare weg te vinden in het Bristolse studenteleven. Haar studiegenootje, Daniella, komt hier al regelmatig over de vloer voor koken en eten of filmpje. ‘k heb nog niet echt mensen leren kennen, tot mijn scha en schande, maar daar komt verbetering in, zie muziek
Voor de wandelaars onder jullie, Bristol lijkt me een wandelparadijs. Het is enorm heuvelachtig en je hebt overal prachtige vergezichten. Echt, naar het stadscentrum sjokken en terug is zeer vermoeiend, laat zitten al die sportieve arbeid (Midas Dekkers?), uitgeput ben je zeker.
Intussen zijn we al ’n dag verder en zijn de sollicitaties binnen. Ook heb ik me ingeschreven in een interimbureau voor PR en Barwerk. Ik dacht, sociaal werk...dan kom je altijd dezelfde mensen tegen ‘goodie two shoes’ (mensen die anderen willen ‘helpen’, u kent het type wel) en leer je eigenlijk niet veel nieuwe mensen kennen...Wat dan wel doen? PR, etc...dus mijn cv binnengedaan bij dat kantoor en ‘k mag een training volgen over de wetten ivm hygiëne en etiquette en dan gaan ze actief op zoek naar travail pour moi. De dame in kwestie was behoorlijk onder de indruk van mijn cv, zelfs toen ik zei dat het vooral vrijwilligers werk en studentenarbeid was. Dat is dus ook al mooi meegenomen.
‘k heb ook nog drie boeken gekocht (jaja, ik ga met meer boeken thuis komen dan ik aan kan;))Engeland heeft namelijk goeiekope boeken. Eentje is “scar tissue” van de zanger van de red hot chili peppers, een echte aanrader!! Een ander is van Terry pratchett (uiteraard), een nieuwe! Genaamd “Wintersmith” en de derde is Robert Rankin, een van zijn laatste boeken in de Oxfam voor 2 pond, zo’n 3 euro dus
Alle, tot de notste keir
dinsdag, oktober 03, 2006
Updeet
hellow, intussen ben ik er met mijn informatica genie in geslaagd deze blog ook "comment toegankelijk" te maken voor niet bloggers. Dus vanaf nu kan u allen een berichtjen achterlaten.
Hier nog steeds alles ok, vooruitzicht op sociale en horeca jobs!
Hier nog steeds alles ok, vooruitzicht op sociale en horeca jobs!
maandag, oktober 02, 2006
and now for your feature presentation...10 Ambra vale East, the movie!!!!
jaja, klikt u even door naar annelies haar weblog (www.naarengelandvaren.blogspot.com) en u zal vinden een tweetal filmpjes van ons stekkie!
vergeet niet, u kan ons altijd blij maken met postpakketjes (wijn is hier heel duur! dvd's (tiiinoo), lekkers...;)) en leuke berichtjes (mail, sms, rooksignalen, etc)
update omtrent werk: still looking:) morgen eerste solliciatie binnendoen
vergeet niet, u kan ons altijd blij maken met postpakketjes (wijn is hier heel duur! dvd's (tiiinoo), lekkers...;)) en leuke berichtjes (mail, sms, rooksignalen, etc)
update omtrent werk: still looking:) morgen eerste solliciatie binnendoen
Abonneren op:
Posts (Atom)