Hallokes, morgenochtend is't weer tijd om terug te sporen naar de UK, ben benieuwd, vang overal berichten op van aanslagplannen op de Eurostar komend weekeinde...en laat ik nu net trein nummer 9111 hebben (ziet u de gelijkenis?);). Achja, als ik het niet haal sterf ik tenminste als martelaar...of toch niet?:)
Het was hier goed, hoewel zoals reeds gezegd, een beetje misplaatst. ALs je zo drie weken aan een stuk diep in de Britse cultuur geworpen wordt tijdens je werk dan doet het raar om plots in België te zijn, 't is hier zo "anders" ;). Een heel leuk iets waren wel mijn Belgische vriendjes zoals daar zijn Jo, Sofie, Tino, Nicky....en dat zijn zo wat de mensen die ik in een week heb kunnen zien:). Het deed me toch weer beseffen hoe fijn het is échte vrienden te hebben die er altijd zijn voor u...tot zover het melig stuk!:)
Morgen-ochtend met Tino en Anneleen terug naar Engeland, Londen bezoeken en dan hup naar Bristol! Alwaar we oudejaarsavond al indisch-etend gaan doorbrengen met 10 mensen. Leuk hé, zo populair zijn we daar wel, als wij iets organiseren komen ze allemaal mee;) van die 10 komen dus Tino en Anneleen speciaal uit België net zoal Luc, José en Tom (dove vrienden van ons), of ze komen om es in Bristol geweest te zijn of ons terug te zien laat ik in't midden, lol, in ieder geval kijk ik er naar uit!
'k ga ook es blue arrow aan hun oren trekken, want ik heb gezien dat k mijn bonus nog nie gekregen heb!!! en 'k heb verdorie 't meest gewerkt van iedereen (enfin, in uren dan;)).
Zo, merry christmas (ma da's al voorbij) and a happy new-year, en nie te loat en te zoat hé.
Rob
vrijdag, december 29, 2006
zaterdag, december 23, 2006
Belgium? anyone?
OK, I 'll admit it, I'm back in Belgium, no sense of hiding it:). (Ik ga nog even verder in het Engels bloggen, kvind dat jullie Engels moeten leren;)). A bit of sad news though, first of all our Gecko is no more. I found him dead friday-morning. THursday evening he ate well and looked very alive, and then he was dead. I checked his body, and I saw a bruise on his stomach, so I assume he must've hurt himself, and caused an internal bleeding or something. The other "bad" news is that I 've lost my glasses...I know what I'm buying myself for christmas:).
So...back in belgium...and it feels weird. Out of place, not where I 'm supposed to be. I look forward to the christmasparty though,seeing my family again, and seeing Annelies again;), also seeing my friends again this week, but still...I feel I left my life behind in Bristol. Maybe it's because I won TWO awards from Sodexo!!!
1: Fastest team (I have to be honest, 50% credit to Maria, for annoying and pushing me that I should go faster and win the competition;) 30% for Jean Pierre, who knew exactly what he did before I even woke up and 10% devided for the other two team members who where new, so that leaves me about....10% credit, yeaaaaahhhh!!!)
2: most fancy dress up (and keeping the spirits up)...this is a bit awkward to explain to family and friends:d yet I 'll try. So...after the guests had gone home, there is a lot of rubbish left, and a lot of work for us to clear it. Every now and then you find nice things, and I put them on...and basically just made a fool out of myself, and apparently that was appreciated:).
Anyway...I am a bit sad though, that the work is done, this means that I 'll see my new friends less, although!!!! two of them (Charlie and Maria)are coming with us on New Year's eve:).
The other one (Rubén) is going to be my Spanish teacher (he want's me to teach him French...I know, I know, I tried to tell him more than once that this probably was not the smartest thing to do, but he insisted...;))
Merry X-mas everyone
Big Hug
Mr Rob
So...back in belgium...and it feels weird. Out of place, not where I 'm supposed to be. I look forward to the christmasparty though,seeing my family again, and seeing Annelies again;), also seeing my friends again this week, but still...I feel I left my life behind in Bristol. Maybe it's because I won TWO awards from Sodexo!!!
1: Fastest team (I have to be honest, 50% credit to Maria, for annoying and pushing me that I should go faster and win the competition;) 30% for Jean Pierre, who knew exactly what he did before I even woke up and 10% devided for the other two team members who where new, so that leaves me about....10% credit, yeaaaaahhhh!!!)
2: most fancy dress up (and keeping the spirits up)...this is a bit awkward to explain to family and friends:d yet I 'll try. So...after the guests had gone home, there is a lot of rubbish left, and a lot of work for us to clear it. Every now and then you find nice things, and I put them on...and basically just made a fool out of myself, and apparently that was appreciated:).
Anyway...I am a bit sad though, that the work is done, this means that I 'll see my new friends less, although!!!! two of them (Charlie and Maria)are coming with us on New Year's eve:).
The other one (Rubén) is going to be my Spanish teacher (he want's me to teach him French...I know, I know, I tried to tell him more than once that this probably was not the smartest thing to do, but he insisted...;))
Merry X-mas everyone
Big Hug
Mr Rob
donderdag, december 21, 2006
One more time
we're gonna celebrate, ooh yeah, alright don't stop the dancing...(daft punk, One More Time)
The snow in Rio is melting, and the last day of work is coming up, and I feel bloody tired. Oh yeah, if you didn't notice, I 'm writing in English now, I thought I 'd give it a try, to see how much you Flemish speaking people understand of what I 'm writing here. It's a training for me as well, because writing in English and speaking English is not the same thing, as you probably would know.
Well then. This week has been a bad week:) By bad I mean that at work things didn't go as they were supposed to. For some weird reason all the good days came back and avenged themselves in this week...a bit of a pickle we were in;). Anyway, I 'm not going to bother you with that,just imagine a giant catering operation and imagine what can go wrong...and you're probably near the truth;). By bad I also mean that my body seemed to disagree with eating the same food for three weeks now...mashed potatoe, chicken stuffed with koriander and lime mousse and of course beans and carrots. Every now and then we'd make a difference with some Chorizo or fried potatoes, but in the end...the food remains the same:). Muscle aches and general tiredness, but yet a very statisfied feeling (and about 700£) are the results of 3 weeks of hard labour. Tired, well because it was tiresome...;)...satisfied because of a job wel done and new friends that I 've met (a thank u to them), muscle aches pop up when you are walking/running around with heavy plates, cups, saucers, cutlery, chairs, tables...Etc.
So...Saturday I will arrive in Hasselt...and I am very curious how that will be...although I know the place, it has become a bit of "oh yeah, I remember that place":). Christmas is coming, and I 'm looking forward to see my friends and family again! and the presents...:d
The gorilla reminded me of a pondering uncle, I kinda forgot his name but his birthday is coming up soon;)
Cheers innit!?
Wrab
vrijdag, december 15, 2006
A bit of culture anyone?
Wederom een dood moment tot ik nogmaals naar Rio mag trekken! Juih!
Enfin, ik wilde deze tijd gebruiken om jullie even wat wijzer te maken over mijn culturele ervaringen hier in het niet zo verre Bristol.
Engelsen...tja...stiff upper lip, courtesy (beleefdheid), afstandelijkeid, etc..klopt allemaal...maar ook weer niet. De meeste Engelsen die ik ontmoet heb tot hier toe zijn stuk voor stuk enorme lieve mensen. Mensen die om de haverklap vragen "how are you, you allright?" en dat verdorie nog menen ook! Makkelijk te testen door eens voor de flauwe "neen" te antwoorden (no dus) waarop ze dan de bezigheden waarmee ze bezig waren (anders waren 't geen bezigheden natuurlijk) staken en luisterbereid zijn en klaarstaan met goeie raad. Op zich verschilt de cultuur niet zoveel van de Belgisch/Vlaamse (nu onafhankelijk heb ik gehoord, hilarisch!), echter wij zijn wel meer extravert, maar dan weer zijn de engelsen liever....rare combinatie, maar toch is het waar:).
Ook is er iets in de Engelse taal. Engels spreken is meer dan woorden vormen die je niet van de geboorte binnengegoten zijn, het is een houding. Net zoals elke taal een ander gevoel bij je oproept als je het spreekt: Duits --> enige hardheid en stijfheid, Frans --> enige nonchalance e.d., Spaans --> passie en beweging, Nederlands --> stijf doch ruimte voor lichamelijkheid (vooral in't Vlaams), zo heeft ook het Engels een attitude. De Engelse attitude komt naar boven in de vorm van de klassieke (en reeds vermelde) stiff upper lip. Voor de leken, stiff upper lip (stijve boven lip) betekent niets meer of minder dat een Engelanderman/vrouw geneigd is om in elke situatie de etiquette (courtesy) de bovenhand te laten nemen in plaats van de eigen emoties. De engelsen hebben in hun taal duizenden manieren om iemand af te schepen die ze niet graag hebben, en slechts als heel dit arsenaal niet gewerkt heeft zullen ze tot "scherpere" taal overgaan. Dit heeft tot gevolg dat een Brit nogal afstandelijk overkomt,maar...:) Na enkele gesprekken met de autochtone bevolking werd het me duidelijk waarom. Volgens die mensen die ik gesproken heb (let wel dit is geen antropologisch onderzoek!;)) ligt de oorzaak hiervoor in het feit dat veel Engelsen eigenlijk heel warme en lieve mensen zijn die klaarstaan voor de zwakkeren in de maatschappij (gehandicapten voorzieningen zijn hier topklasse voor zover ik kan zien) en hun emoties op tafel leggen als ze iemand volledig vertrouwen...en daar zit het addertje...ze zullen zomaar nooit iemand ter vertrouwen nemen, ze neigen zelfs naar een aversie voor mensen die hen onmiddellijk in vertrouwen nemen. Hun strategie (als het zo genoemd mag worden) bestaat er in door een beleefde vriendelijke afstandelijkheid op te bouwen om vanuit deze hoek de andere partij te kunnen gadeslaan. Na enige tijd zal er al dan niet besloten worden om dit masker af te nemen ... en dan zijn het écht goeie vrienden en vriendinnen! Wordt het niet afgenomen dan kan je nog altijd geen kwaad woord zeggen over de Engelsman/vrouw in kwestie, ze zijn altijd beleefd, gedienstig en hulpvaardig, alleen...dat échte krijg je niet te zien, hoe hard je ook gaat proberen en eigenlijk heb ik daar wel respect voor:);) (k ben thuis 'n beetje Engels opgevoed;))
De bron voor deze taal analyse komt van gesprekken met Rubén (Spanjaard en sinds half jaar in Bristol), Maria (Duitse en sinds 2 jaar in Bristol), en Charlie (rasechte beer-achtige voortandenloze Brit uit de lage middenklasse maar 'n geweldige kerel), gesprekken tijdens de pauze (en ook tijdens het "werk" ;)) in Rio.
Oh ja, nog even dit..ik heb ontdekt dat ik toch Kerstmis niet beu ga zijn, want dat Rio gedoe heeft al bij al toch maar weinig met Kerst te maken...:d
Cheers!
Wrob
woensdag, december 13, 2006
Who wants more?
Aangezien ik binnen een half uur ga vertrekken naar Rio, en ik niet weet wat doen, dacht ik: laat ik mijn blog wat bijwerken!
Tot nu toe is er maar één hectische dag geweest en dat was zaterdag, maandag was het enorm relaxed! Er waren maar een 400 mensen en dit had tot gevolg dat onze borden zeer snel rondgedragen waren en mijn team zelfs als eerste klaar was! Niet noodzakelijk door mij, vooral om dat er a: heel weinig volk was en b: ik een team had dat alle andere keren hier ook was en dus "ervaring" had. Gisteren was het een tusseninnertje en vandaag zou het gelijk maandag moeten worden, ben benieuwd:). Voor de geïntereseerden de onderstaande link http://www.the-christmas-company.co.uk/venues/bristol/bristol.htm
We zijn vandaag ook gaan X-mas shoppen (een stoere manier om Kerstmis aan te duiden, even laten zien dat wij wel degelijk de "cultuur" opsnuiven:)) en dat was best wel leuk, maar ik ga Kerstmis wel beu zijn, kzal het tegen de 24ste zo'n slordige 12 keer gevierd hebben!
Enfin, voor de rest alles bon, sociaal leven ligt wel plat jammer genoeg, maar dat pikken we wel op met nieuwjaar als mijn beste vriendje Tino met zijn liefje naar hier komt en een aantal dove vrienden uit België ook komen om oudjaar hier door te brengen! Feeste dus.
Marcel, voor u nu al ne gelukkige verhaardag hé:)
Robbedoes
Tot nu toe is er maar één hectische dag geweest en dat was zaterdag, maandag was het enorm relaxed! Er waren maar een 400 mensen en dit had tot gevolg dat onze borden zeer snel rondgedragen waren en mijn team zelfs als eerste klaar was! Niet noodzakelijk door mij, vooral om dat er a: heel weinig volk was en b: ik een team had dat alle andere keren hier ook was en dus "ervaring" had. Gisteren was het een tusseninnertje en vandaag zou het gelijk maandag moeten worden, ben benieuwd:). Voor de geïntereseerden de onderstaande link http://www.the-christmas-company.co.uk/venues/bristol/bristol.htm
We zijn vandaag ook gaan X-mas shoppen (een stoere manier om Kerstmis aan te duiden, even laten zien dat wij wel degelijk de "cultuur" opsnuiven:)) en dat was best wel leuk, maar ik ga Kerstmis wel beu zijn, kzal het tegen de 24ste zo'n slordige 12 keer gevierd hebben!
Enfin, voor de rest alles bon, sociaal leven ligt wel plat jammer genoeg, maar dat pikken we wel op met nieuwjaar als mijn beste vriendje Tino met zijn liefje naar hier komt en een aantal dove vrienden uit België ook komen om oudjaar hier door te brengen! Feeste dus.
Marcel, voor u nu al ne gelukkige verhaardag hé:)
Robbedoes
zondag, december 10, 2006
Mr Gekko and his friends
Gisterennacht teruggekomen van een enorm hectische avond in Rio en wat bleek, het had zowaar gevroren! Ongelofelijk, 9/12/2006, en nu pas vriest het, zou Al Gore toch gelijk hebben?;)
De avond zelf was zeer hectisch omwille van verschillende redenen. Er waren 750 personen, de leeftijd van die personen was gemiddeld 25 en de meeste mensen van de meeste teams waren nieuw (weekend shifts)...gevolg...De hoeveelheid volk stond garant voor een zeer gehaaste bediening waar er weinig ruimte is voor "speciallekes" (gluten vrij, vegetarisch, etc), de gemiddelde leeftijd betekende dat ze niet de "English courtesy" hebben zoals de ouderen dat wel hebben. Ouderen gaan rustig zitten als ze zien dat er eten aankomt, zijn galant en bedanken je. Deze generatie (ja ik weet het, ik hoor daar ook bij) is onbeschoft, onbeleefd en geeft geen zier om anderen buiten zichzelf. Hoe kan ik zulks een boude uitspraak doen? Wel...ga gerust eens een hele avond opdienen en u weet het:). De gehele crew "kroew" teamleaders kloeg er over, u heeft de foto gezien, veel ruimte tussen tafels is er niet en dat vullen ze dan op met zichzelf en als je beleeft vraagt of ze even opzij willen gaan zodat je doorkan met eten voor andere tafels kijken ze neerbuigend of mompelen ze iets grofs en blijven ze rustig staan. Ook verwisselen ze van tafel en gaan ze er van uit dat wij dat allemaal zien en onthouden en zijn ze boos als we het eten niet naar de "juiste" tafel brengen, etc etc etc (het was één bedrijf wat de hele tent afgehuurd had, wrsl daarom dat ze onderling wisselden). De weekend-shift van onze ploegen zorgde dan weer voor een onervarenheid (ik had één meisje dat het eerder had gedaan) waardoor veel dingen trager gebeurden en ik strenger heb moeten zijn:). Enfin, maandag zouden er mar 400 mensen moeten zijn, dus dan zal het weer rustig aan gaan (laten we hopen:))
Voor de geïnteresserden, de foto hierboven is van onze Gekko Pigro (Italiaans voor lui;)), die altijd slaapt en krekels eet. Die krekels hebben gisteren blijkbaar ook ons appartement verkend, Dani (Duitse vriendin van Annelies) had per ongeluk het doosje krekels op de grond gegooid en ik had het vergeten tegoei tesluiten, gevolg was dat de krekels blijkbaar ook ons appartement bezichtigd hebben! Misschien lopen er nog ergens een paar rond, maar we hebben een "fly catcher" plant dus daar zal er wel eens een in kunnen belanden:).
zaterdag, december 09, 2006
En dan klinkt het: Ladies and gentlemen, welcome
To the night it snowed in Rio!!!! For your convenience we ask you to remain seated for as long as the entertainment is going on. This is for your safety and that of our staff. During this entertainment your dinner will be served.
En dit is de "cue" (lees kjoe) voor ons om in een rijtje uit de keuken te stappen met in onze handen het voor-voorgerecht. Niet veel soeps, maar indrukwekkend om te zien als een slordige 100 obers uit de keuken komen in slangvorm:)
Hoe was het? Tot nu toe heel fijn. De eerste avond (woensdag) was zwaar en spannend...maar verliep vlekkenloos. Het team dat mij toegewezen was had gelukkig ervaring met grote festiviteiten en waren heerlijk om mee samen te werken, er is werkelijk niets misgelopen, en dat is tegen al mijn verwachtingen in;).
Woensdag verliep zelfs zo vlekkenloos dat Blue Arrow van SoDexHo UK een 'pluimpje' heeft gekregen omdat wij zo vlekkenloos gewerkt hebben (de chocolade - en koffie vlekken nagelaten dan:)). Ik kreeg zelfs een compliment van mijn Team Manager (Astra) dat ze zeer tevreden was over mij...juihh!! (denk dat het was omdat ik de helft van de avond met een rio-carnavalsmasker en dikke opgeblazen plastic lippen heb rondgelopen...een mens moet toch iets doen om zich te amuseren niet?).
Woensdag serveerden we 735 mensen en ik had 'n team van 5 personen (normaal 6 of 7) en een extra tafel van 14 mensen (normaal max 12) en toch ging het goed.
Gisteren (vrijdag), was er minder volk (200 mensen minder) met als gevolg dat het er een stuk gemoedelijker aantoe ging bij het serverend personeel. Mijn team van gisteren was op één meisje na volledig onervaren maar toch hebben ze puik werk geleverd! Is dat niet kunnen;) Ik heb gisteren wel een stapeltje van 3 borden op een vrouw haar k nie laten vallen waarbij het onderste bord op haar knie in stukken brak. Hoe gebeurt zo iets? Wel...toen wij het hoofdgerecht aan 't afruimen waren was er animatie bezig (lees danseressen op het podium) en de vrouw in kwestie vond het nodig om plots op te springen toen ze een liedje herkende...en duwde mij half omver...en de borden op haar knie...gelukkig was ze niet gekwetst en ik heb maar rap Astra (manager) geroepen om de morele brokken te lijmen (het bord was helaas onherstelbaar stuk).
Voor de rest bestaat mijn leven nu uit werk:) lol, nee toch niet, we moeten nog kerstinkopen doen en dat wordt zoeken naar een gaatje waarbij we allebei kunnen! Vanavond weer sneeuw in Rio en zondag dagje vrij en dan volgende week weer vollenbak van maandag tot en met zaterdag...ik ga 12 keer Kerstmis gevierd hebben voor ik thuis ben voor "the real thing"!!!
Ladies and gentlemen, we hope you had a good time, here at the night it snowed in Rio!!! Please remember our neighbours as you leave, and drive safely!
Rob
dinsdag, december 05, 2006
The night it snowed in Rio
dat is het thema van "the christmas company" (onderdeel van SoDexHo UK) en dus ook het thema van drie weken lang Team leader zijn. Raar thema, jip vonden wij ook, en het blijkt dat het ook raar is;) Maar ik moet bij het begin beginnen. (logisch)
Vandaag was het dus training. We moesten samenkomen in het kantoor van Blue Arrow waar we gebrieft werden. De briefing bestond uit enkele papieren tekenen dat we bevoegd zijn om alcohol te schenken en zo van die dingen. Enfin, we kregen een speech van Sian (ik dacht dat het Shawn was, maar ge spreekt het zo uit, geschreven is het dus Sian) waarin ze meldde dat ze eistte dat we onze job goed deden want anders dan kreeg zij op haar dak, enfin, the usual eigenlijk. We gingen dan per bus naar Ashton Court (een poepsjiek brits kasteeltje iets verder in Bedminster, als we uit ons raam leunen zien we het) alwaar een reusachtige Marquee tent (zie festivals zoals Pukkelpop) neergepoot was (is) (en écht wel reusachtig) en waarin elke avond zo 'n 700 mensen en meer zullen genieten van een maaltijd en animatie. We kregen van een jongedame Astra (jip ik dacht hetzelfde) een briefing over wat van ons teamleaders (9 in't totaal) verwacht word. Simpel eigenlijk, een oogje in't zeil houden over de tafels die je toebedeelt krijgt (6-tal) en uw personeel taken geven en zelf ook werken natuurlijk. Daarna zijn we begonnen aan de "lay-up" neen, geen basketball term, maar dus het bestek en consoorten op de tafels leggen conform de etiquette. Was wel vlotjes gegaan, en morgen vanaf kwart voor vijf, tadaaaa, worden we verwacht om te werken! Er zal 735 man (en vrouw) aanwezig zijn 's avonds en we moeten met ons negenen zorgen dat die allemaal tegoei gevoed worden (wederom, conform de etiquette....) spanneeeeeeeeeuuund:)
nu, hoe het gaat hoort u donderdag, want dan is er niks te doen. Het is dus élke dag vanaf vrijdag (buiten zondag) tot en met de 18de waar er dan nog twee dagen volgen (20 en 22 dec) met een dag pauze tussen. Het is "nationwide" zoals ze zeggen, dus over heel Engeland worden dergelijke evenementen georganiseerd door The Christmas Company.
De dansers hebben zich opgewarmd, maar de danserressen waren vooral boeiend;), hoewel de muziek to-taal niet Braziliaans was en er vooral Spaans in voorkwam (ik merkte natuurlijk op dat ze daar Portugees spreken...scheve blikken alom). Ook komt er geen sneeuw aan te pas, k heb dan maar geklaagd dat sneeuwkanonnen toch wel te veroorloven zijn aangezien het zo 'nationwide' is...maar aan hun blikken van 'don't go there' kan ik me inbeelden dat ze daar al vaak over gebakkeleid hebben en dat de 'not in favor of snowcannons' groep gewonnen heeft:)
Enfin, k heb er zin in!
Haddouch!
Rob
Vandaag was het dus training. We moesten samenkomen in het kantoor van Blue Arrow waar we gebrieft werden. De briefing bestond uit enkele papieren tekenen dat we bevoegd zijn om alcohol te schenken en zo van die dingen. Enfin, we kregen een speech van Sian (ik dacht dat het Shawn was, maar ge spreekt het zo uit, geschreven is het dus Sian) waarin ze meldde dat ze eistte dat we onze job goed deden want anders dan kreeg zij op haar dak, enfin, the usual eigenlijk. We gingen dan per bus naar Ashton Court (een poepsjiek brits kasteeltje iets verder in Bedminster, als we uit ons raam leunen zien we het) alwaar een reusachtige Marquee tent (zie festivals zoals Pukkelpop) neergepoot was (is) (en écht wel reusachtig) en waarin elke avond zo 'n 700 mensen en meer zullen genieten van een maaltijd en animatie. We kregen van een jongedame Astra (jip ik dacht hetzelfde) een briefing over wat van ons teamleaders (9 in't totaal) verwacht word. Simpel eigenlijk, een oogje in't zeil houden over de tafels die je toebedeelt krijgt (6-tal) en uw personeel taken geven en zelf ook werken natuurlijk. Daarna zijn we begonnen aan de "lay-up" neen, geen basketball term, maar dus het bestek en consoorten op de tafels leggen conform de etiquette. Was wel vlotjes gegaan, en morgen vanaf kwart voor vijf, tadaaaa, worden we verwacht om te werken! Er zal 735 man (en vrouw) aanwezig zijn 's avonds en we moeten met ons negenen zorgen dat die allemaal tegoei gevoed worden (wederom, conform de etiquette....) spanneeeeeeeeeuuund:)
nu, hoe het gaat hoort u donderdag, want dan is er niks te doen. Het is dus élke dag vanaf vrijdag (buiten zondag) tot en met de 18de waar er dan nog twee dagen volgen (20 en 22 dec) met een dag pauze tussen. Het is "nationwide" zoals ze zeggen, dus over heel Engeland worden dergelijke evenementen georganiseerd door The Christmas Company.
De dansers hebben zich opgewarmd, maar de danserressen waren vooral boeiend;), hoewel de muziek to-taal niet Braziliaans was en er vooral Spaans in voorkwam (ik merkte natuurlijk op dat ze daar Portugees spreken...scheve blikken alom). Ook komt er geen sneeuw aan te pas, k heb dan maar geklaagd dat sneeuwkanonnen toch wel te veroorloven zijn aangezien het zo 'nationwide' is...maar aan hun blikken van 'don't go there' kan ik me inbeelden dat ze daar al vaak over gebakkeleid hebben en dat de 'not in favor of snowcannons' groep gewonnen heeft:)
Enfin, k heb er zin in!
Haddouch!
Rob
maandag, december 04, 2006
How to get an NI Number
eerst en vooral, wat is een NI nummer? een National Insurance number is een nummer dat je krijgt vanuit de Britse overheid. Met dit nummer ben je werkgerechtigd en kan je aanspraak maken op sociale voordelen en dit nummer dient ook om je belastingbetaling bij te houden en meer van dat moois. Als buitenlander buiten de EU moet u kunnen aantonen dat u hier recht op hebt, als EU burger krijgt u dat zonder problemen....na de bureaucratie doorworsteld te hebben...
Stap 1: men neme de telefoon ter hand
Stap 2: men belt naar de dienst "afspraken voor NI nummer"
stap 3: men deelt u mede dat ge een job moet hebben voor da ge aanspraak kunt maken
Stap 4: ge vraagt u af hoe ge da kunt, als een NI noodzakelijk is om werk te vinden...echter, niet getreurd, wergevers mogen u een "temporary" (tijdelijk) NI nummer geven
Stap 5: u vind werk en u krijgt een tijdelijk nummer
stap 6: u belt wederom voor een afspraak en krijgt die vastgelegd op een datum een maand verder
stap 7: u krijgt telefoon anderhalve week voor de afspraak dat die vervroegd is naar een datum een paar dagen verder
stap 8: u ontdekt dat de datum u niet schikt (u moet dan werken) en belt terug voor een nieuwe datum
Stap 9: de dame aan de telefoon is vriendelijk en herplaceert uw afspraak op de eerst geboekte datum, nu alleen in de namiddag...vraagt u zich vooral niet af waarom dat eerst niet kon
stap 10: u gaat naar het kantoor op de afgesproken datum met uw paspoort, bewijs van woonst, bewijs van uw werkgever.
En nu komt het....
U komt een vervallen overheidsgebouw binnen (het deed me denken aan de vervallen Soviët-Unie gebouwen in Oekraïne) wordt door de portier doorverwezen naar boven, waar een aziatische security guard uw details vergelijkt met die op het papier, of u wel deglijk die persoon bent die u beweert te zijn.
Men vraagt uw paspoort en andere paperassen en wijst u een zitje aan. Het gebouw vanbinnen zag er even erg uit als het er vanbuiten uitzag...communistisch. Het schepte de indruk van ooit een bureaucratisch bolwerk geweest te zijn maar nu in verval omwille van efficiëntere manieren om mensen te pesten.
Enfin, het was een noodoplossing volgens mij (denk dat het normaal leeg stond) want het gewone kantoor voor NI (in Bristol centrum, dit is 35 min wandelen buiten Bristol in Bedminster) is overboekt. Na even wachten (gelukkig niet lang) wordt u naar een kantoortje geroepen waar beide deuren openstaan en opgengehouden worden door een stoel...het geeft de indruk dat dit ooit besloten is na moeilijke "klanten"...spannend,want Britten zijn nogal gesteld op hun privacy in andere omstandigheden.
bon, ik wijk af...
Een jongedame (deze keer jonger als mij...ja het begint!!!) groet me beleefd en vraagt me te gaan zitten. Ze heeft een stapel papieren die in boekvorm aan elkaar geniet zijn en stelt me vragen...Als controle om te weten of ik het wel degelijk ben moet ik mijn geboortedatum zeggen...feilloos weet ik het af te haspelen (wat als ik getwijfeld had) en vervolgens begint het vragenrondje. Van waar komt u (staat op en in mijn paspoort), waarom hebt u zoveel visa's in uw paspoort (reizen hoogstwaarschijnlijk), wat hebt u in die landen gedaan(vrijwilligerswerk, en dat werd positief onthaald), wat was de eerste keer dat u in het Verenigd Koninkrijk kwam? (waarop ik zei dat ik dat begot niet meer weet en dat het in Canterbury was, en ze vond het niet zo grappig) etc etc etc
Na het vragenrondje moest ik alle papieren die ik had meegebracht (feilloos gecopieerd) ondertekenen. ik bedoel hier dus werkelijk copies van ALLES elk visa, elke stempel, enzovoorts. Na deze controle moest ik het boekje tekenen en toen vond ik het heel grappig worden (echt, ik moest mijn lach inhouden). De jongedame zei: "Bear with me, I have to find a collegue to countersign this booklet for me"....ik snapte er niks van...maar het werd me snel duidelijk. Blijkbaar is de procedure zo dat als je iemand toekent dat ie gerechtigd is voor een NI nummer een ander persoon het boekje moet doornemen (gelukkig niet al de vragen) en het moet ondertekenen, en dan wordt het heel bureaucratisch weggestoken in een mapje en opgestuurd naar de bevoegde instanties....
ze waren gegeneerd...en ik snap waarom:)
Zo...dan maar in de gietende regen (die ook goot toen ik heenwandelde, het is stormachtig hier) terug naar huis gewandeld en blij blij blij dat België nog nét niet zo bureaucratisch is...blij dat ik een NI gekregen heb en blij dat ik daar nu weer drie maanden op moet wachten....:d
morgen is't tijd voor de training van de team leader dinges, ben benieuwd, verslag zal volgen, en woensdag zal 't de eerste echte "werkdag" zijn als team leader:)
Graag gedaan
en lees nog goed
Rob
Stap 1: men neme de telefoon ter hand
Stap 2: men belt naar de dienst "afspraken voor NI nummer"
stap 3: men deelt u mede dat ge een job moet hebben voor da ge aanspraak kunt maken
Stap 4: ge vraagt u af hoe ge da kunt, als een NI noodzakelijk is om werk te vinden...echter, niet getreurd, wergevers mogen u een "temporary" (tijdelijk) NI nummer geven
Stap 5: u vind werk en u krijgt een tijdelijk nummer
stap 6: u belt wederom voor een afspraak en krijgt die vastgelegd op een datum een maand verder
stap 7: u krijgt telefoon anderhalve week voor de afspraak dat die vervroegd is naar een datum een paar dagen verder
stap 8: u ontdekt dat de datum u niet schikt (u moet dan werken) en belt terug voor een nieuwe datum
Stap 9: de dame aan de telefoon is vriendelijk en herplaceert uw afspraak op de eerst geboekte datum, nu alleen in de namiddag...vraagt u zich vooral niet af waarom dat eerst niet kon
stap 10: u gaat naar het kantoor op de afgesproken datum met uw paspoort, bewijs van woonst, bewijs van uw werkgever.
En nu komt het....
U komt een vervallen overheidsgebouw binnen (het deed me denken aan de vervallen Soviët-Unie gebouwen in Oekraïne) wordt door de portier doorverwezen naar boven, waar een aziatische security guard uw details vergelijkt met die op het papier, of u wel deglijk die persoon bent die u beweert te zijn.
Men vraagt uw paspoort en andere paperassen en wijst u een zitje aan. Het gebouw vanbinnen zag er even erg uit als het er vanbuiten uitzag...communistisch. Het schepte de indruk van ooit een bureaucratisch bolwerk geweest te zijn maar nu in verval omwille van efficiëntere manieren om mensen te pesten.
Enfin, het was een noodoplossing volgens mij (denk dat het normaal leeg stond) want het gewone kantoor voor NI (in Bristol centrum, dit is 35 min wandelen buiten Bristol in Bedminster) is overboekt. Na even wachten (gelukkig niet lang) wordt u naar een kantoortje geroepen waar beide deuren openstaan en opgengehouden worden door een stoel...het geeft de indruk dat dit ooit besloten is na moeilijke "klanten"...spannend,want Britten zijn nogal gesteld op hun privacy in andere omstandigheden.
bon, ik wijk af...
Een jongedame (deze keer jonger als mij...ja het begint!!!) groet me beleefd en vraagt me te gaan zitten. Ze heeft een stapel papieren die in boekvorm aan elkaar geniet zijn en stelt me vragen...Als controle om te weten of ik het wel degelijk ben moet ik mijn geboortedatum zeggen...feilloos weet ik het af te haspelen (wat als ik getwijfeld had) en vervolgens begint het vragenrondje. Van waar komt u (staat op en in mijn paspoort), waarom hebt u zoveel visa's in uw paspoort (reizen hoogstwaarschijnlijk), wat hebt u in die landen gedaan(vrijwilligerswerk, en dat werd positief onthaald), wat was de eerste keer dat u in het Verenigd Koninkrijk kwam? (waarop ik zei dat ik dat begot niet meer weet en dat het in Canterbury was, en ze vond het niet zo grappig) etc etc etc
Na het vragenrondje moest ik alle papieren die ik had meegebracht (feilloos gecopieerd) ondertekenen. ik bedoel hier dus werkelijk copies van ALLES elk visa, elke stempel, enzovoorts. Na deze controle moest ik het boekje tekenen en toen vond ik het heel grappig worden (echt, ik moest mijn lach inhouden). De jongedame zei: "Bear with me, I have to find a collegue to countersign this booklet for me"....ik snapte er niks van...maar het werd me snel duidelijk. Blijkbaar is de procedure zo dat als je iemand toekent dat ie gerechtigd is voor een NI nummer een ander persoon het boekje moet doornemen (gelukkig niet al de vragen) en het moet ondertekenen, en dan wordt het heel bureaucratisch weggestoken in een mapje en opgestuurd naar de bevoegde instanties....
ze waren gegeneerd...en ik snap waarom:)
Zo...dan maar in de gietende regen (die ook goot toen ik heenwandelde, het is stormachtig hier) terug naar huis gewandeld en blij blij blij dat België nog nét niet zo bureaucratisch is...blij dat ik een NI gekregen heb en blij dat ik daar nu weer drie maanden op moet wachten....:d
morgen is't tijd voor de training van de team leader dinges, ben benieuwd, verslag zal volgen, en woensdag zal 't de eerste echte "werkdag" zijn als team leader:)
Graag gedaan
en lees nog goed
Rob
zondag, december 03, 2006
stilte voor de storm...
want er komt veel werk aan!
Gelukkig maar. Eindelijk begint alles met Blue Arrow geregeld te raken. Dinsdag van 11a.m. tot 5p.m. is't Training (betaald!) van SoDexHo in verband met de team leader dinges. En de 6de, op sinterklaas nog wel, moet ik de eerste avond werken. Zoals reeds gemeld (maar ik meld het voor de volledigheid nog es) is het van 6p.m. tot 2a.m. (merk de Britse tijdsnotatie op;)) en ik zal normaal gezien hoofd-barman zijn. Dit is niet de enige job die ik zal uitoefenen, nee nee, ik heb het aangedurfd om ook te werken van 11a.m. tot 3p.m. in City of Bristol College als keukenhulp. M.a.w., ik ben benieuwd hoe lang ik het ga volhouden, twaalf uur per dag werken;)
De reden dat ik twee dingen combineer is omdat Blue Arrow al zijn personeel nodig heeft voor die grote evenementen en ze dus een tekort hebben op de kleine dingen, want heel wat van hun personeel zijn studenten en die moeten naar de les en studeren en zo. Dus heb ik gezegd: ik ga het op z'n minst één week proberen, vind ik het te zwaar ben ik terug weg. Het is dus élke dag buiten 's zondags, en zou goed moeten betalen.
Voor de rest niet heel veel nieuws, mijn tand is nog steeds pijnloos, dus dat is heerlijk, hopen dat ie dat blijft tot en met thuiskomst in de Kerstvakantie, we hebben een huisdiertje, een Gekko (luipaardgekko) en dat beest is best wel leuk;).
Annelies zal vanavond ergens terugkomen van een filmfestival in Wolverhampton, dus daar kunnen jullie nog een uitgebreid verslag van verwachten! En ik moet hier dringend nog es poetsen, dus dat is wat ik nu ga doen!
Allé, mersiej vöw 't liëze
Rob
Gelukkig maar. Eindelijk begint alles met Blue Arrow geregeld te raken. Dinsdag van 11a.m. tot 5p.m. is't Training (betaald!) van SoDexHo in verband met de team leader dinges. En de 6de, op sinterklaas nog wel, moet ik de eerste avond werken. Zoals reeds gemeld (maar ik meld het voor de volledigheid nog es) is het van 6p.m. tot 2a.m. (merk de Britse tijdsnotatie op;)) en ik zal normaal gezien hoofd-barman zijn. Dit is niet de enige job die ik zal uitoefenen, nee nee, ik heb het aangedurfd om ook te werken van 11a.m. tot 3p.m. in City of Bristol College als keukenhulp. M.a.w., ik ben benieuwd hoe lang ik het ga volhouden, twaalf uur per dag werken;)
De reden dat ik twee dingen combineer is omdat Blue Arrow al zijn personeel nodig heeft voor die grote evenementen en ze dus een tekort hebben op de kleine dingen, want heel wat van hun personeel zijn studenten en die moeten naar de les en studeren en zo. Dus heb ik gezegd: ik ga het op z'n minst één week proberen, vind ik het te zwaar ben ik terug weg. Het is dus élke dag buiten 's zondags, en zou goed moeten betalen.
Voor de rest niet heel veel nieuws, mijn tand is nog steeds pijnloos, dus dat is heerlijk, hopen dat ie dat blijft tot en met thuiskomst in de Kerstvakantie, we hebben een huisdiertje, een Gekko (luipaardgekko) en dat beest is best wel leuk;).
Annelies zal vanavond ergens terugkomen van een filmfestival in Wolverhampton, dus daar kunnen jullie nog een uitgebreid verslag van verwachten! En ik moet hier dringend nog es poetsen, dus dat is wat ik nu ga doen!
Allé, mersiej vöw 't liëze
Rob
zaterdag, november 25, 2006
If it rains in Bristol...
Breken stukjes tand af.
Gisterenavond getuige geweest van een historisch moment. Bristol Rovers (rugby) zijn er in geslaagd aartsrivalen Glouchester (spreek uit Gloster)van de gedeelde eerste plaats te verdrijven tijdens een zenuwslopende wedstrijd. (http://www.bristolrugby.co.uk/)Met andere woorden, op dit moment staat Bristol op nummer 1 in de Rugby Premiership. Leuke avond dus, lekker veel bier getapt, kassa die van geen kanten meer klopte na een kwartier en regen...man man man, ik had op de radio gehoord overdag dat het ging stormen dien avond. Natuurlijk stonden wij dus buiten in een houten gebouwtje bier te tappen...regen en wind geselden ons uren aan een stuk, maar de sfeer bleef opperbest, vooral omdat wij tenminste nog een dak boven ons hoofd hadden en die supporters to-taal niet:)
enfin, Bristol deed het goed, de regen kuste de aarde alsof het de laatste keer zou zijn en ik moest naar huis. Zo snel als ik kon naar de bushalte gestapt, aldaar op de laatste (geluk gehad!) bus gesprongen (die stond er al) en naar het centrum. In het centrum aangekomen...jip begon het te gieten. Bristol is zeer heuvelachtig en het gevolg was dat alle straten geïmproviseerde riviertjes werden. Ook had het weinig zin om ergens te schuilen want door de gure wind kwam de regen overal een bezoekje brengen. Al ploeterend door de overstroomde straten baande ik me een weg naar ons appartement. Annelies lag al in bed (lekker warm en droog)en natuurlijk, de engelse ironie is nooit ver weg, toen ik ons straatje inzwom (lopen was er al niet meer bij) begon de ergste regen weg te trekken...
over die stukjes tand dan. tijdens het smakelijk verorberen van een filet Haddock (vis, kheb de vertaling nog niet opgezocht maar het is niet die kapitein;))met frietjes ... bleek ik ook een stukje tand opgegeten te hebben ... dus, tante lieve, ik heb raad nodig:) Er is een stukje afgebroken van een kies rechts onder, maar de vulling zit er nog in dus ik heb geen pijn...wachten tot rond kerstmis voor een spoedopname chez vous of hier een tandarts zoeken (zeer prijzig):)
allé, gezijt weer op de hoogte van mijn avond-uren en tandengeknars;)
Adios
Rob
Gisterenavond getuige geweest van een historisch moment. Bristol Rovers (rugby) zijn er in geslaagd aartsrivalen Glouchester (spreek uit Gloster)van de gedeelde eerste plaats te verdrijven tijdens een zenuwslopende wedstrijd. (http://www.bristolrugby.co.uk/)Met andere woorden, op dit moment staat Bristol op nummer 1 in de Rugby Premiership. Leuke avond dus, lekker veel bier getapt, kassa die van geen kanten meer klopte na een kwartier en regen...man man man, ik had op de radio gehoord overdag dat het ging stormen dien avond. Natuurlijk stonden wij dus buiten in een houten gebouwtje bier te tappen...regen en wind geselden ons uren aan een stuk, maar de sfeer bleef opperbest, vooral omdat wij tenminste nog een dak boven ons hoofd hadden en die supporters to-taal niet:)
enfin, Bristol deed het goed, de regen kuste de aarde alsof het de laatste keer zou zijn en ik moest naar huis. Zo snel als ik kon naar de bushalte gestapt, aldaar op de laatste (geluk gehad!) bus gesprongen (die stond er al) en naar het centrum. In het centrum aangekomen...jip begon het te gieten. Bristol is zeer heuvelachtig en het gevolg was dat alle straten geïmproviseerde riviertjes werden. Ook had het weinig zin om ergens te schuilen want door de gure wind kwam de regen overal een bezoekje brengen. Al ploeterend door de overstroomde straten baande ik me een weg naar ons appartement. Annelies lag al in bed (lekker warm en droog)en natuurlijk, de engelse ironie is nooit ver weg, toen ik ons straatje inzwom (lopen was er al niet meer bij) begon de ergste regen weg te trekken...
over die stukjes tand dan. tijdens het smakelijk verorberen van een filet Haddock (vis, kheb de vertaling nog niet opgezocht maar het is niet die kapitein;))met frietjes ... bleek ik ook een stukje tand opgegeten te hebben ... dus, tante lieve, ik heb raad nodig:) Er is een stukje afgebroken van een kies rechts onder, maar de vulling zit er nog in dus ik heb geen pijn...wachten tot rond kerstmis voor een spoedopname chez vous of hier een tandarts zoeken (zeer prijzig):)
allé, gezijt weer op de hoogte van mijn avond-uren en tandengeknars;)
Adios
Rob
woensdag, november 22, 2006
Intermezzo deel twee
goed, we weten al iets meer:)
Shawn deelde me mee vandaag (ben ze nog eens gaan lastig vallen in het kantoor) dat ze deze week (ik weet dat ze 't goed bedoelt maar ik hoop er niet op;)) een vergadering gaat beleggen met alle nieuwe team leaders (ze zoekt er nog 3)en dat alle details dan besproken worden.
Wat ik al weet is dat het dus is van 18u 's avonds tot 2u 's nachts in een deelgemeente van Bristol en vervoer wordt verzorgd door Blue Arrow zelve:)
Ik heb ook nog ander werk daarbuiten, en dit wil dus zeggen dat ik twee van de drie weken zal op staan om 9u, en ga werken in een keuken in bristol centrum tot 14u om vervolgens naar huis te gaan en om 18 te gaan werken als team leader tot 2u 's morgens...:)
mag wel effe, na een paar weken zéér weinig werk! kwerd er nerveus van:d
enfin, zodra ik meer weet, u ook;)
Orb
Shawn deelde me mee vandaag (ben ze nog eens gaan lastig vallen in het kantoor) dat ze deze week (ik weet dat ze 't goed bedoelt maar ik hoop er niet op;)) een vergadering gaat beleggen met alle nieuwe team leaders (ze zoekt er nog 3)en dat alle details dan besproken worden.
Wat ik al weet is dat het dus is van 18u 's avonds tot 2u 's nachts in een deelgemeente van Bristol en vervoer wordt verzorgd door Blue Arrow zelve:)
Ik heb ook nog ander werk daarbuiten, en dit wil dus zeggen dat ik twee van de drie weken zal op staan om 9u, en ga werken in een keuken in bristol centrum tot 14u om vervolgens naar huis te gaan en om 18 te gaan werken als team leader tot 2u 's morgens...:)
mag wel effe, na een paar weken zéér weinig werk! kwerd er nerveus van:d
enfin, zodra ik meer weet, u ook;)
Orb
maandag, november 20, 2006
intermezzo
wat we al weten en wat nog niet
het werk waarvoor ik gevraagd wordt is 12dagen in de periode van 6/12/06 tot en met 22/12/06, van 16.30u tot 2.00u...helaas wee tik nog niet veel meer. De communicatie binnen Blue Arrow loopt deze week wat spaak. Shawn (de dame verantwoordelijk) heeft blijkbaar mensen gebeld om dit te doen, maar nagelaten haar collega's op de hoogte te stellen a: wie ze gebeld heeft b:wat ze moeten antwoorden als die mensen bellen en vragen naar de data, uren en wanneer de training is.
Dus de collega's zijn dan gefrustreerd. op zich niet erg, denkt u, want ze kunnen altijd hun hoofdje draaien en shawn vragen wat ze moeten zeggen, helaas heeft Shawn een weekje vrij....
enfin, dus nog niet veel nieuws op dat vlak:)ik blijf ze ambeteren met onverwachte bezoekjes en telefoontjes:)
vrijdag een laaaange dag gehad, gewerkt van 10u 's morgens tot 1.30u snachts (of 's morgens zu u wil:)), eerst in een school geholpen in de keuken, best gezellig, en dan in @Bristol tijdens een personeelsfeest opgedient, heel fijn maar hard werk:) én lekker eten:d (heerlijke chocomousse gemaakt door een échte chef-kok)
Ook is Annelies wederom even weg geweest, ze is naar Belzjiek gewezen, en heeft leuke dingetjes meegenomen:)chocolade...:d
yes I 'm an addict
zo, for now niet veel meer te vertellen (enfin, wel, maar niets zinnigs;))
dus hasta luego
Rob
het werk waarvoor ik gevraagd wordt is 12dagen in de periode van 6/12/06 tot en met 22/12/06, van 16.30u tot 2.00u...helaas wee tik nog niet veel meer. De communicatie binnen Blue Arrow loopt deze week wat spaak. Shawn (de dame verantwoordelijk) heeft blijkbaar mensen gebeld om dit te doen, maar nagelaten haar collega's op de hoogte te stellen a: wie ze gebeld heeft b:wat ze moeten antwoorden als die mensen bellen en vragen naar de data, uren en wanneer de training is.
Dus de collega's zijn dan gefrustreerd. op zich niet erg, denkt u, want ze kunnen altijd hun hoofdje draaien en shawn vragen wat ze moeten zeggen, helaas heeft Shawn een weekje vrij....
enfin, dus nog niet veel nieuws op dat vlak:)ik blijf ze ambeteren met onverwachte bezoekjes en telefoontjes:)
vrijdag een laaaange dag gehad, gewerkt van 10u 's morgens tot 1.30u snachts (of 's morgens zu u wil:)), eerst in een school geholpen in de keuken, best gezellig, en dan in @Bristol tijdens een personeelsfeest opgedient, heel fijn maar hard werk:) én lekker eten:d (heerlijke chocomousse gemaakt door een échte chef-kok)
Ook is Annelies wederom even weg geweest, ze is naar Belzjiek gewezen, en heeft leuke dingetjes meegenomen:)chocolade...:d
yes I 'm an addict
zo, for now niet veel meer te vertellen (enfin, wel, maar niets zinnigs;))
dus hasta luego
Rob
zondag, november 12, 2006
Mr Rob gets promotion
jaja, u leest het goed, na een zeer tamme week op het werk waardoor ik op zoek was gegaan naar ander werk, heeft het Lot mij een handje geholpen. Ik belde naar Blue Arrow om te vragen bij wie ik mij moest aanmelden om op te dienen tijdens een rugby wedstrijd en de dame (Shawn) vroeg mij of ik geïnteresseerd was om "team leader" te worden. Ikzelf was op dat moment aan het wandelen en begon haar uit te vragen wat het juist inhield, het betekent dit: in de maanden december en januari hebben ze een heel aantal grote cliënten (bedrijven die personeelsfeesten geven, nieuwjaarsrecepties, etc) en daarvoor moet er veel volk komen werken. Nu, werkvolk zoals obers en barmannen hebben ze genoeg, ze hebben nood aan team leaders, want zo zijn er maar een drie-tal en ze hebben er minstens tien nodig. Wat blijkt, na grondige studie van mijn CV bleek ik in aanmerking te komen. Concreet wil dit zeggen dat ik cursussen mag geven (waar ik geld voor krijg) aan nieuwe personeelsleden en dat ik tijdens grote evenementen samen "baas" ben van een team obers en barmannen/vrouwen. Dit zou zo snel mogelijk zijn en tot de 22ste december (ik heb de week van kerst en nieuwjaar vrij) en dan opnieuw in januari. Daarna ook nog, maar dan komen ze weer toe met hun drie team leaders, ik blijf dat wel hoor, alleen zullen ze dan eerder op hun "oudere" (als in langer daar werkende) krachten een beroep doen voor cursussen en team leaders.
In ieder geval, morgen ga ik eens horen, ben benieuwd!
En straks komt annelies thuis!!!:) joepie!
ik blij:)
allé, merci voor't lezen en laat gerust iets achter:)
Rob
In ieder geval, morgen ga ik eens horen, ben benieuwd!
En straks komt annelies thuis!!!:) joepie!
ik blij:)
allé, merci voor't lezen en laat gerust iets achter:)
Rob
vrijdag, november 10, 2006
the result of an almost perfect evening
almost, want Lies zit in India dusja :). Ik ga kort even neerschrijven wat mijn ervaringen met doven zijn. Heel simpel, deze zijn zeer positief (nogal logisch mijn eigen lief is doof;)). Het zou me te ver voeren om hier een hele monoloog neer te planten, dus hou ik het simpel. Naar mijn gevoel (merk de nuancering op) communiceren doven veel beter, of nee, anders gezegd, doven doen dat wat eigenlijk bedoeld wordt met communicatie. Informatie overbrengen op de meest gemakkelijke en duidelijke manier. Een gebarentaal is veel directer, to the point, en bevat véél minder "ruis", zodat je de energie niet meer moet opbrengen om de hele tijd te "decoderen". Allemaal technische termen, maar het komt er gewoon op neer dat als je gebaart het (voor mijn gevoel) veel gemakkelijker is om elkaar te begrijpen (en daarmee bedoel ik b
Begrijpen met de grote B). Niet alleen de handen zijn onderdeel van de taal, maar het hele lichaam, het gelaat, alles doet mee en is onderdeel van de grammatica. Dit zorgt voor helderheid en duidelijkheid, iets wat in gesproken talen vaak verdoezeld wordt en onduidelijk wordt.
Misschien is het hierdoor, ik weet het niet, maar met doven op stap gaan is voor mij zeer leuk. Ik vind het vaak leuker om met doven een hele avond te gebaren (ook al beheers ik die taal op een minimaal niveau) dan dat ik een hele avond zou moeten staan praten met horenden. Het is enorm hoeveel geduld doven hebben met ons. Een horende die gebarentaal wil leren haakt vaak snel af. Wij zijn het niet gewoon om liters en liters geduld te moeten aanslepen om anderen te begrijpen, doven wel. 't vormt karakter en dat is heel fijn, babbelen met mensen die al "afgezien" hebben en toch gelukkig zijn:)
Enfin, 't is moeilijk om duidelijk te maken wat ik wil zeggen, omdat ik geen uitspraken wil doen over de dovenwereld die misschien niet kloppen en ondoordacht zouden zijn. Mijn ervaringen zijn in ieder geval positief en ik snap heel goed dat doven zichzelf niet als "gehandicapt" zien, want dat zijn ze eigenlijk ook niet. Ze hebben een beperking, maar zijn niet gehandicapt (anderen ook niet, maar dat is een andere discussie), handicap is een kwestie van wat anderen doen met jou beperking. Ik ben de gehandicapte als ik op stap ga met hun, en geloof me, ik ken weinig mensen die zoveel liefde en geduld kunnen opbrengen voor een gehandicapte:)
Soit
Sloppel
Rob
Begrijpen met de grote B). Niet alleen de handen zijn onderdeel van de taal, maar het hele lichaam, het gelaat, alles doet mee en is onderdeel van de grammatica. Dit zorgt voor helderheid en duidelijkheid, iets wat in gesproken talen vaak verdoezeld wordt en onduidelijk wordt.
Misschien is het hierdoor, ik weet het niet, maar met doven op stap gaan is voor mij zeer leuk. Ik vind het vaak leuker om met doven een hele avond te gebaren (ook al beheers ik die taal op een minimaal niveau) dan dat ik een hele avond zou moeten staan praten met horenden. Het is enorm hoeveel geduld doven hebben met ons. Een horende die gebarentaal wil leren haakt vaak snel af. Wij zijn het niet gewoon om liters en liters geduld te moeten aanslepen om anderen te begrijpen, doven wel. 't vormt karakter en dat is heel fijn, babbelen met mensen die al "afgezien" hebben en toch gelukkig zijn:)
Enfin, 't is moeilijk om duidelijk te maken wat ik wil zeggen, omdat ik geen uitspraken wil doen over de dovenwereld die misschien niet kloppen en ondoordacht zouden zijn. Mijn ervaringen zijn in ieder geval positief en ik snap heel goed dat doven zichzelf niet als "gehandicapt" zien, want dat zijn ze eigenlijk ook niet. Ze hebben een beperking, maar zijn niet gehandicapt (anderen ook niet, maar dat is een andere discussie), handicap is een kwestie van wat anderen doen met jou beperking. Ik ben de gehandicapte als ik op stap ga met hun, en geloof me, ik ken weinig mensen die zoveel liefde en geduld kunnen opbrengen voor een gehandicapte:)
Soit
Sloppel
Rob
dinsdag, november 07, 2006
we and our friends!
jip, bie en lieven zijn alweer een tijdje terug op het vaste europese land, maar hier geniet ik (annelies nog in india) nog na van hun komst:) Leuke foto's en lekker bier en chocolade, kan het beter? ja, 't kan beter, maar alles kan beter;).
't was heel fijn om vriendjes uit België hier te gast te hebben, fijn om nog eens spontaan tegen andere mensen als elkaar Nederlands te kunnen praten en hen onze stad te laten zien. We zijn zelfs een dagje er op uit getrokken met de wagen(jaja ze waren met de auto!) en hebben de wijde omgeving van Bristol leren kennen. Zeer mooie foto's van kusten en idylissche vissersdorpjes (en voor lieven een gekneusde neus) tot gevolg. Ook hebben we ze meegenomen naar de deaf pub op donderdag avond, ze hebben aldaar kennis gemaakt met onze Bristolse vriendjes (horend én doof) en dat bleek wel een gezellige avond te zijn. Bie heeft haar enorme cola opgekrgen en we hebben gezellig met Adrian gebabbeld die bij nadere inspectie een enorme talenknobbel te bezit. Hij kan vlot frans (mét het juiste accent!) en een mondje Duits en Italiaans, mooi zou ik zo zeggen:)
Enfin,voor de rest niet zo heel veel nieuws, werken, poetsen, huishouden en alleen hier zitten...zonder mijn liefje, dat ver weg in India zit...'k mis ze wel hoor, tis hier een stuk minder gezellig:)
Lief zijn voor elkaar
want de sint komt binnekort!
Rob
't was heel fijn om vriendjes uit België hier te gast te hebben, fijn om nog eens spontaan tegen andere mensen als elkaar Nederlands te kunnen praten en hen onze stad te laten zien. We zijn zelfs een dagje er op uit getrokken met de wagen(jaja ze waren met de auto!) en hebben de wijde omgeving van Bristol leren kennen. Zeer mooie foto's van kusten en idylissche vissersdorpjes (en voor lieven een gekneusde neus) tot gevolg. Ook hebben we ze meegenomen naar de deaf pub op donderdag avond, ze hebben aldaar kennis gemaakt met onze Bristolse vriendjes (horend én doof) en dat bleek wel een gezellige avond te zijn. Bie heeft haar enorme cola opgekrgen en we hebben gezellig met Adrian gebabbeld die bij nadere inspectie een enorme talenknobbel te bezit. Hij kan vlot frans (mét het juiste accent!) en een mondje Duits en Italiaans, mooi zou ik zo zeggen:)
Enfin,voor de rest niet zo heel veel nieuws, werken, poetsen, huishouden en alleen hier zitten...zonder mijn liefje, dat ver weg in India zit...'k mis ze wel hoor, tis hier een stuk minder gezellig:)
Lief zijn voor elkaar
want de sint komt binnekort!
Rob
woensdag, november 01, 2006
All hollow's eve
Gisterenavond het beruchte Halloween feest meegemaakt in een land alwaar het niet zo "ingevoerd" is als bij ons. Echter...niet veel van gemerkt:) geen kindjes aan de deur gehad enzo...Achteraf nog goed, want we hadden toch niks in huis:)
wel niet kunnen werken op maandag en dinsdag (en vandaag vermoed ik ook nie) wegens naar wat we vermoeden een malaria terugval. Hoe gaat nu zo iets in zijn werk? Wel, zondag avond kreeg ik plots rillingen (koorts) en hoofdpijn, kneem na even wachten mijn koorts en jawel, khad het zitten. Uiteraard kan het ook griep zijn (tis 't seizoen), maar de dokter zei altijd: als ge terug zijt uit afrika, zodra ge griepachtige dingen krijgt, denk onmiddellijk aan malaria en hou het in't oog!, dus zijn we er maar van uit gegaan dat het malaria was (aangezien die symptomen klopten). Op zich geen drama, voor de mensen die zich nu ongerust maken. Je hebt dus drie vormen van malaria, eentje ervan is het gevaarlijkste, maar die heeft geen terugval (die had ik in ghana), de andere twee hebben relatief "goedaardige" terugvallen, gewoon in't oog houden en hoppa. Vandaag gaat het gelukkig stukken beter dus dat hebben we ook alweer gehad.
maar, we hebben ook GOED nieuws, binnen enkele uren (minuten, seconden?) komen Bie en Lieven hier toe vanuit België!! Ze blijven hier enkele daagjes om samen met ons Bristol vanbinnen en vanbuiten te leren kennen. Heel fijn dat vriendjes uit het belgenland komen naar ons, we zullen ze aanduiden als "eersten" benieuwd hoeveel we op ons palmares gaan kunnen schrijven;). Ook hebben ze heleboel dingen bij voor ons (op aanvraag) want ze zijn met de auto!
Allé, da was't weer voor deze keer
Salut!
wel niet kunnen werken op maandag en dinsdag (en vandaag vermoed ik ook nie) wegens naar wat we vermoeden een malaria terugval. Hoe gaat nu zo iets in zijn werk? Wel, zondag avond kreeg ik plots rillingen (koorts) en hoofdpijn, kneem na even wachten mijn koorts en jawel, khad het zitten. Uiteraard kan het ook griep zijn (tis 't seizoen), maar de dokter zei altijd: als ge terug zijt uit afrika, zodra ge griepachtige dingen krijgt, denk onmiddellijk aan malaria en hou het in't oog!, dus zijn we er maar van uit gegaan dat het malaria was (aangezien die symptomen klopten). Op zich geen drama, voor de mensen die zich nu ongerust maken. Je hebt dus drie vormen van malaria, eentje ervan is het gevaarlijkste, maar die heeft geen terugval (die had ik in ghana), de andere twee hebben relatief "goedaardige" terugvallen, gewoon in't oog houden en hoppa. Vandaag gaat het gelukkig stukken beter dus dat hebben we ook alweer gehad.
maar, we hebben ook GOED nieuws, binnen enkele uren (minuten, seconden?) komen Bie en Lieven hier toe vanuit België!! Ze blijven hier enkele daagjes om samen met ons Bristol vanbinnen en vanbuiten te leren kennen. Heel fijn dat vriendjes uit het belgenland komen naar ons, we zullen ze aanduiden als "eersten" benieuwd hoeveel we op ons palmares gaan kunnen schrijven;). Ook hebben ze heleboel dingen bij voor ons (op aanvraag) want ze zijn met de auto!
Allé, da was't weer voor deze keer
Salut!
zaterdag, oktober 28, 2006
it's all happening at the zoo, I do believe it, I do believe it's true
Simon and Garfunkel zongen het al, de zoo is een wonderlijke plaats. Mijn werk is er in één woord super! Ik ben de 'chef's assistant' wat wil zeggen dat ik leuke werkjes krijg. Ik moet gerechten maken (simpele weliswaar) de chef (een dikke engelse goedlachse vrouw genaamd Tracy) helpen als zij gerechten is aan het maken én ik leer bij op kookvlak:) Ik weet nu hoe ze de befaamde engelse muffins maken en wat er allemaal in een flapjack zit (heb ik helpen maken) en nog veel meer. Het leuke is ook dat als zij op pauze is of even weg is, ik de leiding over de keuken heb. Ze vertrekt dan met de woorden: you know what's supposed to happen, keep an eye on the lunchbreaks (m.a.w. check of mensen wel pauze nemen en nie te lang) and finish up what needs to be finished.
In praktijk wil dat zeggen dat ik gerechten afmaak, frieten bak, dingen verpak die in de frigo moeten, mensen aanzet om pauze te nemen (jaja geloof het of niet;)) en dus even baas ben over de keuken:)
Bristol zoo is zelf ook heel leuk. Het is een kleine zoo, met aapjes (waar je effectief tussen kan wandelen!!), een reuzeschildpad, pelikanen, leeuwen, etc, zelfs een insecten habitat (boven de keuken...don't ask...:)).
Jammer dat ik er maar tot dinsdag mag werken. het is nochtans een schitterende werkplek, k heb al gepolst naar vaste betrekkingen maar helaas er zijn er geen vrij.
Novotel heb ik ook bezocht. Ik had deze morgen een afspraak met een persoon genaamd 'julian' (op zen frans uitspreken, 't is ne fransman) en heb er effe mee gebabbeld. Pluspunt is mijn middelbaar diploma minpunt is geen ervaring in de hotelsector, maar hij "houdt me op de hoogte". Veel hoop heb ik er niet op, k had wel al door dat hij die kok waar ik eerst werkte een plezier deed en 'k heb hem dan maar ook gerustgesteld dat 'm zich nie verveeld moet voelen en als 'm iets heeft mag ie altijd wat laten weten en dan zal ik met plezier komen. Nog iets grappig, hij zei dat als ik er zou gaan werken ik mijn baard moet afscheren. Ik vroeg voor de duidelijkheid of hij bedoelde dat ik 'm ordelijk kort moet knippen of dat ie echt af moet...hij zou dus echt af moeten:)
On vera, kheb effe Frans met 'm gesproken, maar 't was me wel duidelijk dat hij vond dat 'm zijn tijd verdeed met mij omdat ik nie echt hotel ervaring heb. 'k heb van hem wel gehoord dat er altijd wel werk te vinden is in hotels, dus misschien es gaan peilen (bristol zit TJOKVOL hotels) bij de andere rijke zakenmannen hotels;).
Vandaag heb ik getapt op een voetbalwedstrijd van FC Bristol. Heel leuk (vooral omdat het dubbel loon oplevert;)), maar een heel groot verschil met de rugby wedstrijd. De opgekropte agressie bij voetbal is enorm. Zowel op het veld als in de tribunes. tijdens de rugby wedstrijd was iedereen uitgelaten maar niemand was agressief. Niet dat ik agressieve mensen ben tegengekomen, maar je voelde wel dat veel mensen 'a push away' waren van fysiek geweld, ze spreken je bijna roepend aan, raken vlug gefrustreerd, spreken constant met scheldwoorden...Etc, 'k snap dus wel de enorme security maatregelen bij de voetbal (waar die van de rugby zeer magertjes zijn achteraf bekeken). MJa, misschien iets om van te leren? allemaal rugby spelen?;)
ahja, we hebben dus gewoonweg internet op ons appartement!! ongelofelijk hé, 't staat nog niet helemaal op punt (router problemen), maar we werken er aan ;)
Lief zijn hé:)
Rob
In praktijk wil dat zeggen dat ik gerechten afmaak, frieten bak, dingen verpak die in de frigo moeten, mensen aanzet om pauze te nemen (jaja geloof het of niet;)) en dus even baas ben over de keuken:)
Bristol zoo is zelf ook heel leuk. Het is een kleine zoo, met aapjes (waar je effectief tussen kan wandelen!!), een reuzeschildpad, pelikanen, leeuwen, etc, zelfs een insecten habitat (boven de keuken...don't ask...:)).
Jammer dat ik er maar tot dinsdag mag werken. het is nochtans een schitterende werkplek, k heb al gepolst naar vaste betrekkingen maar helaas er zijn er geen vrij.
Novotel heb ik ook bezocht. Ik had deze morgen een afspraak met een persoon genaamd 'julian' (op zen frans uitspreken, 't is ne fransman) en heb er effe mee gebabbeld. Pluspunt is mijn middelbaar diploma minpunt is geen ervaring in de hotelsector, maar hij "houdt me op de hoogte". Veel hoop heb ik er niet op, k had wel al door dat hij die kok waar ik eerst werkte een plezier deed en 'k heb hem dan maar ook gerustgesteld dat 'm zich nie verveeld moet voelen en als 'm iets heeft mag ie altijd wat laten weten en dan zal ik met plezier komen. Nog iets grappig, hij zei dat als ik er zou gaan werken ik mijn baard moet afscheren. Ik vroeg voor de duidelijkheid of hij bedoelde dat ik 'm ordelijk kort moet knippen of dat ie echt af moet...hij zou dus echt af moeten:)
On vera, kheb effe Frans met 'm gesproken, maar 't was me wel duidelijk dat hij vond dat 'm zijn tijd verdeed met mij omdat ik nie echt hotel ervaring heb. 'k heb van hem wel gehoord dat er altijd wel werk te vinden is in hotels, dus misschien es gaan peilen (bristol zit TJOKVOL hotels) bij de andere rijke zakenmannen hotels;).
Vandaag heb ik getapt op een voetbalwedstrijd van FC Bristol. Heel leuk (vooral omdat het dubbel loon oplevert;)), maar een heel groot verschil met de rugby wedstrijd. De opgekropte agressie bij voetbal is enorm. Zowel op het veld als in de tribunes. tijdens de rugby wedstrijd was iedereen uitgelaten maar niemand was agressief. Niet dat ik agressieve mensen ben tegengekomen, maar je voelde wel dat veel mensen 'a push away' waren van fysiek geweld, ze spreken je bijna roepend aan, raken vlug gefrustreerd, spreken constant met scheldwoorden...Etc, 'k snap dus wel de enorme security maatregelen bij de voetbal (waar die van de rugby zeer magertjes zijn achteraf bekeken). MJa, misschien iets om van te leren? allemaal rugby spelen?;)
ahja, we hebben dus gewoonweg internet op ons appartement!! ongelofelijk hé, 't staat nog niet helemaal op punt (router problemen), maar we werken er aan ;)
Lief zijn hé:)
Rob
dinsdag, oktober 24, 2006
it's been a while
But here I am, alive and kicking!
enfin:) 't is effe geleden hé menskens:)
nja, eenvoudigweg niet veel speciaals gebeurt buiten het dagelijkse leven (dat op zich al speciaal is maar jullie hebben allemaal een speciaal dagelijks leven dus ik ga u nie vervelen met mijn speciaal dagelijks leven;))
Wel een paar "mishaps" gehad met blue arrow, die uiteindelijk wel in mijn voordeel zijn uitgedraaid. Ik bracht vorige vrijdag mijn urenblad binnen en vroeg om een nieuwe planning te krijgen voor de week derop. De man had het zeer druk (die man achter de balie toch) en vroeg of ik zaterdag niet wou terugkomen om alles te regelen, hij kribbelde mijn naam op een bladje en zei dat hij het ging doorgeven. Ik vermoedde al enige nalatigheid, en ja hoor, toen ik de zaterdag terugkwam kreeg ik te horen ven de (hele toffe) dienstdoende bediende dat ik niks had voor volgende week. De man was hier danig van ondersteboven en beloofde de verantwoordelijke voor deze fout op te sporen en in elkaar te rammen (allé, er een opmerking te geven, maar 't andere klinkt beter). Als compensatie kreeg ik een job op nu zaterdag tijdens een voetbalwedstrijd én dubbel uurloon! schitterend hé:)
Die zaterdag kreeg ik door de dag telefoon van Blue Arrow dat ik werk voor 'n week had, een 3/4de in als keukenhulp. Ik heb puree gemaakt, fruitsla, vlees gebakken, mensen geserveerd en zelf lekker gegeten maar...vandaag meldden ze mij dat mijn twee weken (normaal werden het al twee weken) niet d oorgaan en dat morgen mijn laatste dag is omdat ze nog personeel hebben dat niks doet en da's goedkoper dan mij inhuren. Ik dus naar Blue arrow vandaag en van mijne spreekwoordelijke tak gemaakt, die mannen boos op de mensen die mij ingehuurd hebben, én wederom een mooie compensatie, voor donderdag, vrijdag, maandag en dinsdag heb ik een VOLTIJDSE in de Zoo van Bristol!!
U hoort het al, een soep die Blue Arrow, spijtig genoeg doe ik het keigraag. Maar, nog goedder nieuws: de kok van het werk waar ik dus deze week werk (enfin tot morgen toch) kent de manager van het Novotel (hotel keten) in Bristol. De manager is Belg en hij (kok) gaat voor mij uitvissen of er daar geen full time te vinden is (hij denkt van wel want hij heeft daar ooit interim gedaan) en dat weet ik dus morgen!
Voor de rest kabbelt de beek des levens rustig verder en kleuren de blaadjes van groen naar oker naar oranje, herfst!!:)
Dikke zoen
van je kapoen
Rob
enfin:) 't is effe geleden hé menskens:)
nja, eenvoudigweg niet veel speciaals gebeurt buiten het dagelijkse leven (dat op zich al speciaal is maar jullie hebben allemaal een speciaal dagelijks leven dus ik ga u nie vervelen met mijn speciaal dagelijks leven;))
Wel een paar "mishaps" gehad met blue arrow, die uiteindelijk wel in mijn voordeel zijn uitgedraaid. Ik bracht vorige vrijdag mijn urenblad binnen en vroeg om een nieuwe planning te krijgen voor de week derop. De man had het zeer druk (die man achter de balie toch) en vroeg of ik zaterdag niet wou terugkomen om alles te regelen, hij kribbelde mijn naam op een bladje en zei dat hij het ging doorgeven. Ik vermoedde al enige nalatigheid, en ja hoor, toen ik de zaterdag terugkwam kreeg ik te horen ven de (hele toffe) dienstdoende bediende dat ik niks had voor volgende week. De man was hier danig van ondersteboven en beloofde de verantwoordelijke voor deze fout op te sporen en in elkaar te rammen (allé, er een opmerking te geven, maar 't andere klinkt beter). Als compensatie kreeg ik een job op nu zaterdag tijdens een voetbalwedstrijd én dubbel uurloon! schitterend hé:)
Die zaterdag kreeg ik door de dag telefoon van Blue Arrow dat ik werk voor 'n week had, een 3/4de in als keukenhulp. Ik heb puree gemaakt, fruitsla, vlees gebakken, mensen geserveerd en zelf lekker gegeten maar...vandaag meldden ze mij dat mijn twee weken (normaal werden het al twee weken) niet d oorgaan en dat morgen mijn laatste dag is omdat ze nog personeel hebben dat niks doet en da's goedkoper dan mij inhuren. Ik dus naar Blue arrow vandaag en van mijne spreekwoordelijke tak gemaakt, die mannen boos op de mensen die mij ingehuurd hebben, én wederom een mooie compensatie, voor donderdag, vrijdag, maandag en dinsdag heb ik een VOLTIJDSE in de Zoo van Bristol!!
U hoort het al, een soep die Blue Arrow, spijtig genoeg doe ik het keigraag. Maar, nog goedder nieuws: de kok van het werk waar ik dus deze week werk (enfin tot morgen toch) kent de manager van het Novotel (hotel keten) in Bristol. De manager is Belg en hij (kok) gaat voor mij uitvissen of er daar geen full time te vinden is (hij denkt van wel want hij heeft daar ooit interim gedaan) en dat weet ik dus morgen!
Voor de rest kabbelt de beek des levens rustig verder en kleuren de blaadjes van groen naar oker naar oranje, herfst!!:)
Dikke zoen
van je kapoen
Rob
dinsdag, oktober 17, 2006
A day in the life of a general assistant
DUs...mijn officiële werktitel is dus "general assistant in Catering", wat zoveel wil zeggen als, manusje van alles in de horeca:)
Ik weet het, niet erg "populair" en niet iets waar je zoal mee kan stoefen, alleen...toch niet volgens de Belgische normen rond horeca personeel. Zoals een butler in Engeland veel status heeft, is ook werken in "catering" een job zoals alle anderen. Je krijgt er veel respect voor, mensen beseffen dat zonder de catering staff zij hun ditjes en datjes niet krijgen, met als gevolg dat je eigenlijk relatief wat "macht" hebt. Als jij zegt dat iemand niet binnekomt, dan is dat zo en wordt hier niet aan getornt. Is er een klant die lastig doet, dan zal de verantwoordelijke onmiddellijk voor jou in de bres springen, en zo verder.
Hoe verloopt nu zo'n dag voor mij...wel, ik zal allereerst het hele ochtendritueel besparen en overgaan tot de orde van de dag, zijnde: Rugby.
Ik kom aan in het grote stadium van Bristol. Home of the Bristol Rovers, meldt het grote bord aan de ingang. Ik zoek de dienstingang en begeef me naar de verantwoordelijke. We zijn met zo'n 10 mensen van Blue Arrow (waar ik voor werk dus) en die worden verdeeld over 5 bars, er zijn ook nog eens tien vaste mensen (die in het stadium werken). Ik krijg een 'jug' bar toebedeelt samen met een vaste kracht. Een jug bar wil zeggen dat je een karaf bier krijgt, (een karaf is 4 pints en de keuze was tussen Castlemaine XXXX en Bass)voor 10£. Voor de rest niets te doen. Voor de match begint is er een hele toeloop van karafwillige Britten, die al dan niet reeds dronken zijn (men bevind zich hier op zondag middag +/- 13u) en zij begeven zich tien pond armer en een karaf rijker naar de tribunes. Een enorm gebrul stijgt op doorheen het betonnen vertrek waarin wij werken en de aftrap is gegeven, een hoop Engelsen botsen, lopen, knokken schreeuwen brulllen en de mensen in de tribunes zijn ook niet stil...
Voor ik deze match zag had ik geen flauw benul hoe rugby verloopt. Ok ik wist dat je de bal achterwaarts moet passen, maar daar hield het op voor mij. Nu, na de match...weet ik nog niet veel meer...alleen dat die "umpire's" (scheidsrechters) daar niet voor niks rondlopen, zij voorkomen ernstige blessures zoals gebroken hals - en rugwervels. In ieder geval, een geweldige sfeer.
en natuurlijk, Bristol heeft gewonnen, en overtuigend ook. Bristol 33 Harlequin's 20, (en van waar die zijn heb ik niet kunnen uitvissen).
De andere opdracht die ik deze week had (maandag) was eigenlijk simpel:) het was "afwassen" maar niet het traditionele, er stond een industriËel afwasmachien, dus bordje pakken, restjes in de afvalmaler dumpen bordjes stapelen in machine en hoppa, aanzetten machine en twee minuten later ..klaar:) zo'n ding is toch handig:)
Zo, tot op heden ben ik blij met mijn werk, alleen mag het wel wat meer zijn, ik ga seffens eens vragen voor donderdag en vrijdag, eventueel zondag opnieuw rugby;). Maar ik heb nie te klagen, 't is heel afwisselend en je komt heel veel verschillende mensen tegen, net wat ik wou, alleen is't natuurlijk noodzakelijk dat rekening betaalt worden, dus ik ga even afwachten (volgens enkele ingewijden wordt het eind oktober tot eind januari zeer druk met allerlei recepties en dergelijke) hoe het loopt, blijkt het niet meer te worden dan ga ik toch iets stabieler zoeken, maar voorlopig zit ik goed:)
Hasta luego
Ik weet het, niet erg "populair" en niet iets waar je zoal mee kan stoefen, alleen...toch niet volgens de Belgische normen rond horeca personeel. Zoals een butler in Engeland veel status heeft, is ook werken in "catering" een job zoals alle anderen. Je krijgt er veel respect voor, mensen beseffen dat zonder de catering staff zij hun ditjes en datjes niet krijgen, met als gevolg dat je eigenlijk relatief wat "macht" hebt. Als jij zegt dat iemand niet binnekomt, dan is dat zo en wordt hier niet aan getornt. Is er een klant die lastig doet, dan zal de verantwoordelijke onmiddellijk voor jou in de bres springen, en zo verder.
Hoe verloopt nu zo'n dag voor mij...wel, ik zal allereerst het hele ochtendritueel besparen en overgaan tot de orde van de dag, zijnde: Rugby.
Ik kom aan in het grote stadium van Bristol. Home of the Bristol Rovers, meldt het grote bord aan de ingang. Ik zoek de dienstingang en begeef me naar de verantwoordelijke. We zijn met zo'n 10 mensen van Blue Arrow (waar ik voor werk dus) en die worden verdeeld over 5 bars, er zijn ook nog eens tien vaste mensen (die in het stadium werken). Ik krijg een 'jug' bar toebedeelt samen met een vaste kracht. Een jug bar wil zeggen dat je een karaf bier krijgt, (een karaf is 4 pints en de keuze was tussen Castlemaine XXXX en Bass)voor 10£. Voor de rest niets te doen. Voor de match begint is er een hele toeloop van karafwillige Britten, die al dan niet reeds dronken zijn (men bevind zich hier op zondag middag +/- 13u) en zij begeven zich tien pond armer en een karaf rijker naar de tribunes. Een enorm gebrul stijgt op doorheen het betonnen vertrek waarin wij werken en de aftrap is gegeven, een hoop Engelsen botsen, lopen, knokken schreeuwen brulllen en de mensen in de tribunes zijn ook niet stil...
Voor ik deze match zag had ik geen flauw benul hoe rugby verloopt. Ok ik wist dat je de bal achterwaarts moet passen, maar daar hield het op voor mij. Nu, na de match...weet ik nog niet veel meer...alleen dat die "umpire's" (scheidsrechters) daar niet voor niks rondlopen, zij voorkomen ernstige blessures zoals gebroken hals - en rugwervels. In ieder geval, een geweldige sfeer.
en natuurlijk, Bristol heeft gewonnen, en overtuigend ook. Bristol 33 Harlequin's 20, (en van waar die zijn heb ik niet kunnen uitvissen).
De andere opdracht die ik deze week had (maandag) was eigenlijk simpel:) het was "afwassen" maar niet het traditionele, er stond een industriËel afwasmachien, dus bordje pakken, restjes in de afvalmaler dumpen bordjes stapelen in machine en hoppa, aanzetten machine en twee minuten later ..klaar:) zo'n ding is toch handig:)
Zo, tot op heden ben ik blij met mijn werk, alleen mag het wel wat meer zijn, ik ga seffens eens vragen voor donderdag en vrijdag, eventueel zondag opnieuw rugby;). Maar ik heb nie te klagen, 't is heel afwisselend en je komt heel veel verschillende mensen tegen, net wat ik wou, alleen is't natuurlijk noodzakelijk dat rekening betaalt worden, dus ik ga even afwachten (volgens enkele ingewijden wordt het eind oktober tot eind januari zeer druk met allerlei recepties en dergelijke) hoe het loopt, blijkt het niet meer te worden dan ga ik toch iets stabieler zoeken, maar voorlopig zit ik goed:)
Hasta luego
zaterdag, oktober 14, 2006
cultuur + Brits + verschillen = CULTUURVERSCHILLEN! (en Rugby)
De training...jah, anderhalf uur leren hoe je drie borden moet balanceren, de tafel moet dekken, wijnglazen moet opboenen, serveren en afnemen, etc etc....veel valt daar niet over te zeggen. Ik heb dit vroeger in school gehad, en in grote lijnen kwam het overeen, hier en daar kleine nuances.
Nu we al enkele malen op stap zijn geweest in Bristol zelf heb ik ineens ook een verklaring gekregen waarom Engelsen er in slagen om zelfs ons Belgisch bier, onze Nationale Trots, te verkrachten door het in te schenken zonder schuimkraag en de reden hiervoor is me nu ook duidelijk. Volgens een Engelanderman is dit omdat Engelsen “waar voor hun geld” willen. Hun cafés moesten jarenlang op een vast uur dicht (zie vorige posts) en ze hadden dus niet veel tijd om bier te drinken. Gevolg was dat ze lastig waren als hun pint een schuimkraag had. Dit was minder bier om van te smullen. Ik had net een Stella bestelt en zat daar met een pint (spreek uit paaint) zonder schuim...ik mompelde iets in de trant van (in’t Engels dan natuurlijk): “als ik dit krijg in België mogen zij mij stante pede een nieuwe tappen. De engelanderman vroeg me dan ook om uitleg en ik heb getracht uit te leggen dat de schuimkraag 20% van de smaak van de pint uitmaakt. Het drinken van veel schuim(zie duvel) zou ook bevorderlijk zijn voor een snelle dronkenschap wegens de luchtbellen die hier in zitten waardoor alcohol sneller in het bloed opgenomen wordt (enfin, dat is mij toch ooit wijsgemaakt, als het niet waar is dan is er toch minimum één engelanderman die dit nu verkondigt, zolang het een schuimkraag maar ten goede komt;))
De man in kwestie geloofde me op mijn woord, maar zijn Engelse natuur speelde toch op toen ik zei dat Hoegaarden normaal met een twee à drie vingers dikke schuimkraag geschoken wordt.... “that’s a loss of money”, wist hij verbaasd uit te brengen...Hoegaarden is namelijk heel duur (net zoals Leffe en Stella trouwen).
Als u het op uw heupen krijgt van al dat bier (ze zijn daar toch niet verslaafd aan't raken zeker?) dan kan ik nog een andere vergelijking tentoon spreiden. Namelijk chocolade. De Brit heeft een magere chocolade geschiedenis. Jammer, want ze hebben ooit een colonie gehad (Ghana) alwaar zeer goede cacao geproduceerd wordt (zelf geproeft!). één Brits merk steekt er met kop en schouders bovenuit. Zijnde "Cadbury's". Maar...kweenie, 't is toch nie dat. 't is lekker...maar voor de échte chocoladeliefhebbers die wij zijn, een plakje noir de noir van "kottedor" gaat er best wel beter in. Het grappig is dat Britten in al hun supermarkten (en dat zijn er véél) producten verkopen waarin "real belgian chocolate" is verwerkt. We hebben zelfs een pot choco gekocht waarop staat "real belgian chocolate paste"..nou wij kopen gewoon nutella of aldi choco zoals iedereen...kopen wij geen "real belgian chocolate paste".
Ook onze taalvaardigheid blijkt nogal voor veel Britten een bron van jolijt te zijn. Hun taalvaardigheid strekt zich uit van Engels tot ...slecht Engels...en dat zijn dan nog de taalvaardigsten, meestal beperkt men zich gewoon tot slecht Engels. Tijdens de training voor mijn job kwam het ter sprake dat ik vier talen spreek (enfin, spreek is veel gezegd...;)), dit werd het gespreksonderwerp van het volgende half uur...kvoelde me plots academisch, nou, dat gevoel ken ik nu ook al weer.
Nog goed nieuws, ik begin al een dag eerder te werken, morgen (zondag) moet ik gaan barman spelen tijdens een rugby wedstrijd in het Bristol Memorial Stadium. Dit wil zeggen dat ik van smorgens tot savonds aux travail ben (op de rustdag onzes Heeren nog wel!), maandag moet ik ook werken en woensdag ook...nu nog wachten en hopen op meer werk, maar 't is al een goeie start, beter dan niks doen en vruchteloos solliciteren (lees: uw diplomas achternahollen;))... én vooral ik heb NOG NOOIT een Britse rugbymatch gezien in real life en volgens mijn werkgever heb ik ruimschoots de kans te kijken! Ideaal, over dit onderwerp leert u meer de volgende keer!
sek, broaf zin allemoal è en slopgoëd
Orb
Nu we al enkele malen op stap zijn geweest in Bristol zelf heb ik ineens ook een verklaring gekregen waarom Engelsen er in slagen om zelfs ons Belgisch bier, onze Nationale Trots, te verkrachten door het in te schenken zonder schuimkraag en de reden hiervoor is me nu ook duidelijk. Volgens een Engelanderman is dit omdat Engelsen “waar voor hun geld” willen. Hun cafés moesten jarenlang op een vast uur dicht (zie vorige posts) en ze hadden dus niet veel tijd om bier te drinken. Gevolg was dat ze lastig waren als hun pint een schuimkraag had. Dit was minder bier om van te smullen. Ik had net een Stella bestelt en zat daar met een pint (spreek uit paaint) zonder schuim...ik mompelde iets in de trant van (in’t Engels dan natuurlijk): “als ik dit krijg in België mogen zij mij stante pede een nieuwe tappen. De engelanderman vroeg me dan ook om uitleg en ik heb getracht uit te leggen dat de schuimkraag 20% van de smaak van de pint uitmaakt. Het drinken van veel schuim(zie duvel) zou ook bevorderlijk zijn voor een snelle dronkenschap wegens de luchtbellen die hier in zitten waardoor alcohol sneller in het bloed opgenomen wordt (enfin, dat is mij toch ooit wijsgemaakt, als het niet waar is dan is er toch minimum één engelanderman die dit nu verkondigt, zolang het een schuimkraag maar ten goede komt;))
De man in kwestie geloofde me op mijn woord, maar zijn Engelse natuur speelde toch op toen ik zei dat Hoegaarden normaal met een twee à drie vingers dikke schuimkraag geschoken wordt.... “that’s a loss of money”, wist hij verbaasd uit te brengen...Hoegaarden is namelijk heel duur (net zoals Leffe en Stella trouwen).
Als u het op uw heupen krijgt van al dat bier (ze zijn daar toch niet verslaafd aan't raken zeker?) dan kan ik nog een andere vergelijking tentoon spreiden. Namelijk chocolade. De Brit heeft een magere chocolade geschiedenis. Jammer, want ze hebben ooit een colonie gehad (Ghana) alwaar zeer goede cacao geproduceerd wordt (zelf geproeft!). één Brits merk steekt er met kop en schouders bovenuit. Zijnde "Cadbury's". Maar...kweenie, 't is toch nie dat. 't is lekker...maar voor de échte chocoladeliefhebbers die wij zijn, een plakje noir de noir van "kottedor" gaat er best wel beter in. Het grappig is dat Britten in al hun supermarkten (en dat zijn er véél) producten verkopen waarin "real belgian chocolate" is verwerkt. We hebben zelfs een pot choco gekocht waarop staat "real belgian chocolate paste"..nou wij kopen gewoon nutella of aldi choco zoals iedereen...kopen wij geen "real belgian chocolate paste".
Ook onze taalvaardigheid blijkt nogal voor veel Britten een bron van jolijt te zijn. Hun taalvaardigheid strekt zich uit van Engels tot ...slecht Engels...en dat zijn dan nog de taalvaardigsten, meestal beperkt men zich gewoon tot slecht Engels. Tijdens de training voor mijn job kwam het ter sprake dat ik vier talen spreek (enfin, spreek is veel gezegd...;)), dit werd het gespreksonderwerp van het volgende half uur...kvoelde me plots academisch, nou, dat gevoel ken ik nu ook al weer.
Nog goed nieuws, ik begin al een dag eerder te werken, morgen (zondag) moet ik gaan barman spelen tijdens een rugby wedstrijd in het Bristol Memorial Stadium. Dit wil zeggen dat ik van smorgens tot savonds aux travail ben (op de rustdag onzes Heeren nog wel!), maandag moet ik ook werken en woensdag ook...nu nog wachten en hopen op meer werk, maar 't is al een goeie start, beter dan niks doen en vruchteloos solliciteren (lees: uw diplomas achternahollen;))... én vooral ik heb NOG NOOIT een Britse rugbymatch gezien in real life en volgens mijn werkgever heb ik ruimschoots de kans te kijken! Ideaal, over dit onderwerp leert u meer de volgende keer!
sek, broaf zin allemoal è en slopgoëd
Orb
dinsdag, oktober 10, 2006
Mr Rob has got a Job
Of toch zo iets:)
ben vandaag aangenomen in een kantoor dat mensen uitzend voor in de horeca te gaan werken. Na een interview en vragenlijst invullen (eerst vragenlijst dan interview)ben ik aangenomen en mag ik donderdag "op cursus". Maandag zou normaal gezien mijn eerste werkdag in the UK worden!
wat voor werk is het zo al? Vooral PR, op dienen, barman, wijn inschenken (volgens de etiquette), hotelwerk (balie etc). Dingen die ik graag doe:) 'k ben ook blij dat ik niet voor de "gehandicaptensector" gekozen heb, het heet dan wel sociaal werk maar zoals ik al eerder zei...'t is altijd 't zelfde. Ik weet intussen wel dat ik met gehandicapten om kan;)
tijd voor iets anders dus. Morgen gaan anelies en ik winkelen want ik heb een "uniform" nodig, zijnde wit hemd, zwarte broek en zwarte schoenen.
ik weet natuurlijk niet hoe het gaat verlopen, misschien bol ik het daar wel na een aantal weken, maar in ieder geval heb ik nu (al is het maar voor even) een inkomen!
Mr Rob with the Job
ben vandaag aangenomen in een kantoor dat mensen uitzend voor in de horeca te gaan werken. Na een interview en vragenlijst invullen (eerst vragenlijst dan interview)ben ik aangenomen en mag ik donderdag "op cursus". Maandag zou normaal gezien mijn eerste werkdag in the UK worden!
wat voor werk is het zo al? Vooral PR, op dienen, barman, wijn inschenken (volgens de etiquette), hotelwerk (balie etc). Dingen die ik graag doe:) 'k ben ook blij dat ik niet voor de "gehandicaptensector" gekozen heb, het heet dan wel sociaal werk maar zoals ik al eerder zei...'t is altijd 't zelfde. Ik weet intussen wel dat ik met gehandicapten om kan;)
tijd voor iets anders dus. Morgen gaan anelies en ik winkelen want ik heb een "uniform" nodig, zijnde wit hemd, zwarte broek en zwarte schoenen.
ik weet natuurlijk niet hoe het gaat verlopen, misschien bol ik het daar wel na een aantal weken, maar in ieder geval heb ik nu (al is het maar voor even) een inkomen!
Mr Rob with the Job
maandag, oktober 09, 2006
Interslet perikelen
triestig!
Het is on-ge-lofelijk hoe veel moeite het kost om hier een internet aansluiting te bekomen. Engelsen zijn ontzettend bang dat je niet kan betalen of niet legaal in hun land bent. Gevolg, ze vragen allerlei bewijzen en doen credit checks (kijken of ge geen geschiedenis van wanbetaling hebt) NOG extremer vind ik dat ze nu zelfs voor internet een rekeninguittreksel moeten hebben. (geloof me he theeft me een week en half gekost om hier achter te komen) Ze moeten dus effectief weten hoeveel geld er op mijn rekening in België staat (en daar moet dan nog es mijn thuisadres bij staan) om toe te staan een internetaansluiting te openen...kunt ge u da voorstellen. Nu ik heb geen grote geheimen, maar 'k vind het toch wel drastisch!
Voor de rest gaat het hier zijn gangetje, Annelies is naar school en ik heb gezocht naar vrijetijdsbestedingen. vooral muziek dinges. Morgen heb ik om twaalf uur een afspraak met Blue Arrow. Een kantoor dat uitzendwerk doet voor PR en aanverwanten, dat waren diegenen die onder de indruk waren van mijn cv (zegt ofwel veel over hun ofwel veel over mij;)). Dus...keep my fingers crossed. Ik heb gehoopt op werk te vinden voor november (al is het maar tijdelijk) voor de rest me niks wijsgemaakt...ook al héb je gestudeerd, forget it:) werken moet ge voor uw job te vinden;)(en maar goed ook)
Nog iets waar ik stil bij gestaan heb. ik snap niét waarom die engelsen hun cafés meestal tegen twaalf uur dicht hebben...écht niet:) ok, vroeger was dat hier een wet, en moesten de cafés op tijd sluiten, maar nu is die wet afgeschaft en toch...Het resultaat laat zich raden. Engelsen gaan zodra 't werk gedaan is rap rap naar huis, kleden zich snel om en huppa aan de toog hangen en zuipspelletjes spelen = strontzat tegen elf uur en om half twaalf roet de toog: de laatste ronde!!
twaalf uur...gelieve te vertrekken...
nou, dan toch liever het Belgische café hoor :)
Allé, haddouch goed en 't beïste wör
Orb
Het is on-ge-lofelijk hoe veel moeite het kost om hier een internet aansluiting te bekomen. Engelsen zijn ontzettend bang dat je niet kan betalen of niet legaal in hun land bent. Gevolg, ze vragen allerlei bewijzen en doen credit checks (kijken of ge geen geschiedenis van wanbetaling hebt) NOG extremer vind ik dat ze nu zelfs voor internet een rekeninguittreksel moeten hebben. (geloof me he theeft me een week en half gekost om hier achter te komen) Ze moeten dus effectief weten hoeveel geld er op mijn rekening in België staat (en daar moet dan nog es mijn thuisadres bij staan) om toe te staan een internetaansluiting te openen...kunt ge u da voorstellen. Nu ik heb geen grote geheimen, maar 'k vind het toch wel drastisch!
Voor de rest gaat het hier zijn gangetje, Annelies is naar school en ik heb gezocht naar vrijetijdsbestedingen. vooral muziek dinges. Morgen heb ik om twaalf uur een afspraak met Blue Arrow. Een kantoor dat uitzendwerk doet voor PR en aanverwanten, dat waren diegenen die onder de indruk waren van mijn cv (zegt ofwel veel over hun ofwel veel over mij;)). Dus...keep my fingers crossed. Ik heb gehoopt op werk te vinden voor november (al is het maar tijdelijk) voor de rest me niks wijsgemaakt...ook al héb je gestudeerd, forget it:) werken moet ge voor uw job te vinden;)(en maar goed ook)
Nog iets waar ik stil bij gestaan heb. ik snap niét waarom die engelsen hun cafés meestal tegen twaalf uur dicht hebben...écht niet:) ok, vroeger was dat hier een wet, en moesten de cafés op tijd sluiten, maar nu is die wet afgeschaft en toch...Het resultaat laat zich raden. Engelsen gaan zodra 't werk gedaan is rap rap naar huis, kleden zich snel om en huppa aan de toog hangen en zuipspelletjes spelen = strontzat tegen elf uur en om half twaalf roet de toog: de laatste ronde!!
twaalf uur...gelieve te vertrekken...
nou, dan toch liever het Belgische café hoor :)
Allé, haddouch goed en 't beïste wör
Orb
donderdag, oktober 05, 2006
all right mate, can I help you?
Vandaag de volgende sollicitaties binnengedaan. Eentje is een sjiek restaurant waar ze ’n barman zoeken (jeah!) en een ander is een sjieke wijnwinkel alwaar ze een verkoper zoeken die iets van wijn en bier kent (jihaa)...ben benieuwd. De job in de sociale sector staat ook nog op de planning, alleen heb ik de verantwoordelijke hiervoor nog niet kunnen bereiken, ’t mens werkt maar halftijds en kortom, ze was er nooit als ik er was, maar maandag zou ze er zéker zijn Net zoals het internet al een tijdje “zéker” gaat komen? Ja dat is hier dus ook een soep, nuja, zolang we overburen hebben met internet lukt het wel om in contact te blijven met het thuisland, alleen ja...’t is een beetje stelen hé? Niet? Niemand? Ok, dan niet In ieder geval zou het toch leuk zijn als we niet elke keer naar de slaapkamer moeten om internet te hebben...
Nu het zoeken naar werk op z’n beloop is ga ik eens beginnen zoeken naar een bandje om in te drummen, k heb al contactgegevens van een aantal mensen die een drummer zochten, alleen ja, ik héb geen drumstel hier hé. Die mensen zijn natuurlijk aan’t werk enzo dus ik ga eens vanavond terugbellen, eens horen hoe het zit, wie weet zit hier wel een degelijk bandje tussen. Annelies begint ook vlot hare weg te vinden in het Bristolse studenteleven. Haar studiegenootje, Daniella, komt hier al regelmatig over de vloer voor koken en eten of filmpje. ‘k heb nog niet echt mensen leren kennen, tot mijn scha en schande, maar daar komt verbetering in, zie muziek
Voor de wandelaars onder jullie, Bristol lijkt me een wandelparadijs. Het is enorm heuvelachtig en je hebt overal prachtige vergezichten. Echt, naar het stadscentrum sjokken en terug is zeer vermoeiend, laat zitten al die sportieve arbeid (Midas Dekkers?), uitgeput ben je zeker.
Intussen zijn we al ’n dag verder en zijn de sollicitaties binnen. Ook heb ik me ingeschreven in een interimbureau voor PR en Barwerk. Ik dacht, sociaal werk...dan kom je altijd dezelfde mensen tegen ‘goodie two shoes’ (mensen die anderen willen ‘helpen’, u kent het type wel) en leer je eigenlijk niet veel nieuwe mensen kennen...Wat dan wel doen? PR, etc...dus mijn cv binnengedaan bij dat kantoor en ‘k mag een training volgen over de wetten ivm hygiëne en etiquette en dan gaan ze actief op zoek naar travail pour moi. De dame in kwestie was behoorlijk onder de indruk van mijn cv, zelfs toen ik zei dat het vooral vrijwilligers werk en studentenarbeid was. Dat is dus ook al mooi meegenomen.
‘k heb ook nog drie boeken gekocht (jaja, ik ga met meer boeken thuis komen dan ik aan kan;))Engeland heeft namelijk goeiekope boeken. Eentje is “scar tissue” van de zanger van de red hot chili peppers, een echte aanrader!! Een ander is van Terry pratchett (uiteraard), een nieuwe! Genaamd “Wintersmith” en de derde is Robert Rankin, een van zijn laatste boeken in de Oxfam voor 2 pond, zo’n 3 euro dus
Alle, tot de notste keir
Nu het zoeken naar werk op z’n beloop is ga ik eens beginnen zoeken naar een bandje om in te drummen, k heb al contactgegevens van een aantal mensen die een drummer zochten, alleen ja, ik héb geen drumstel hier hé. Die mensen zijn natuurlijk aan’t werk enzo dus ik ga eens vanavond terugbellen, eens horen hoe het zit, wie weet zit hier wel een degelijk bandje tussen. Annelies begint ook vlot hare weg te vinden in het Bristolse studenteleven. Haar studiegenootje, Daniella, komt hier al regelmatig over de vloer voor koken en eten of filmpje. ‘k heb nog niet echt mensen leren kennen, tot mijn scha en schande, maar daar komt verbetering in, zie muziek
Voor de wandelaars onder jullie, Bristol lijkt me een wandelparadijs. Het is enorm heuvelachtig en je hebt overal prachtige vergezichten. Echt, naar het stadscentrum sjokken en terug is zeer vermoeiend, laat zitten al die sportieve arbeid (Midas Dekkers?), uitgeput ben je zeker.
Intussen zijn we al ’n dag verder en zijn de sollicitaties binnen. Ook heb ik me ingeschreven in een interimbureau voor PR en Barwerk. Ik dacht, sociaal werk...dan kom je altijd dezelfde mensen tegen ‘goodie two shoes’ (mensen die anderen willen ‘helpen’, u kent het type wel) en leer je eigenlijk niet veel nieuwe mensen kennen...Wat dan wel doen? PR, etc...dus mijn cv binnengedaan bij dat kantoor en ‘k mag een training volgen over de wetten ivm hygiëne en etiquette en dan gaan ze actief op zoek naar travail pour moi. De dame in kwestie was behoorlijk onder de indruk van mijn cv, zelfs toen ik zei dat het vooral vrijwilligers werk en studentenarbeid was. Dat is dus ook al mooi meegenomen.
‘k heb ook nog drie boeken gekocht (jaja, ik ga met meer boeken thuis komen dan ik aan kan;))Engeland heeft namelijk goeiekope boeken. Eentje is “scar tissue” van de zanger van de red hot chili peppers, een echte aanrader!! Een ander is van Terry pratchett (uiteraard), een nieuwe! Genaamd “Wintersmith” en de derde is Robert Rankin, een van zijn laatste boeken in de Oxfam voor 2 pond, zo’n 3 euro dus
Alle, tot de notste keir
dinsdag, oktober 03, 2006
Updeet
hellow, intussen ben ik er met mijn informatica genie in geslaagd deze blog ook "comment toegankelijk" te maken voor niet bloggers. Dus vanaf nu kan u allen een berichtjen achterlaten.
Hier nog steeds alles ok, vooruitzicht op sociale en horeca jobs!
Hier nog steeds alles ok, vooruitzicht op sociale en horeca jobs!
maandag, oktober 02, 2006
and now for your feature presentation...10 Ambra vale East, the movie!!!!
jaja, klikt u even door naar annelies haar weblog (www.naarengelandvaren.blogspot.com) en u zal vinden een tweetal filmpjes van ons stekkie!
vergeet niet, u kan ons altijd blij maken met postpakketjes (wijn is hier heel duur! dvd's (tiiinoo), lekkers...;)) en leuke berichtjes (mail, sms, rooksignalen, etc)
update omtrent werk: still looking:) morgen eerste solliciatie binnendoen
vergeet niet, u kan ons altijd blij maken met postpakketjes (wijn is hier heel duur! dvd's (tiiinoo), lekkers...;)) en leuke berichtjes (mail, sms, rooksignalen, etc)
update omtrent werk: still looking:) morgen eerste solliciatie binnendoen
donderdag, september 28, 2006
10 Ambra Vale east, BS8 4RE Bristol, UK
Yip, we zijn gesetteled, de ikea wat rijker gemaakt, enkele taxichauffeurs gelukkig gemaakt (zo'n britse taxi is wel 'n must have auto, daar kan ALLES in) en gekuist. We wonen in Bristol.
'k heb vandaag wat de stad verkent, een nieuwe Pratchett op de kop getikt (juih!) voor halve prijs (7£ voor 'n hardback, zon 10€ dus) en bij de sociale dienst langsgeweest. die mensen zijn enorm vriendelijk en goed gezind, ze helpen je écht, vooral toen het duidelijk werd dat ik een diploma in de sociale sector heb, naar het schijnt (eerst zien dan geloven, maar dromen is altijd leuk) zijn ze hier naarstig op zoek naar "gehandicaptenwerkers", nou, we zullen zien:)
Annelies is al op haar unief geweest en volgende week begint ze officieel met de school. Eerst intro week enzo, maar de rest komt wel.
Voorlopig hebben we nog niet veel kunnen laten weten, en ook nu is het nogal hectisch, want we hebben pas ten vroegste volgende week internet. Hoe kan ik er dan nu op? rara, draadloos internet gaat over een straat heen, ik zit op dit moment te surfen op het netwerk van overburen (vermoed ik) die hun netwerk niet beveiligd hebben....maar wel 'n router hebben...dusja...:d zonet ontdekt, en nee, ik schaam mij geenszins:)
Voor de rest mis ik mijn vriendinnetjes en vriendjes en familietjes uit Belgie zeer hard, u zijt wellekome om mij een smsken te sturen als bewijs dat u aan mij denkt, hiero volgt het gsm nr:
+44 777 959 1499, bel me schrijf me laat me vlug iets weten (u kent het procedé)
en om op raf zijn commentaar te antwoorden, ja rafa, Hasta Luego is spaans, laat ik nu spaans een mooie taal vinden? ja? laat mij es zijn wie ik ben ja?
;)
adios mi amigos
'k heb vandaag wat de stad verkent, een nieuwe Pratchett op de kop getikt (juih!) voor halve prijs (7£ voor 'n hardback, zon 10€ dus) en bij de sociale dienst langsgeweest. die mensen zijn enorm vriendelijk en goed gezind, ze helpen je écht, vooral toen het duidelijk werd dat ik een diploma in de sociale sector heb, naar het schijnt (eerst zien dan geloven, maar dromen is altijd leuk) zijn ze hier naarstig op zoek naar "gehandicaptenwerkers", nou, we zullen zien:)
Annelies is al op haar unief geweest en volgende week begint ze officieel met de school. Eerst intro week enzo, maar de rest komt wel.
Voorlopig hebben we nog niet veel kunnen laten weten, en ook nu is het nogal hectisch, want we hebben pas ten vroegste volgende week internet. Hoe kan ik er dan nu op? rara, draadloos internet gaat over een straat heen, ik zit op dit moment te surfen op het netwerk van overburen (vermoed ik) die hun netwerk niet beveiligd hebben....maar wel 'n router hebben...dusja...:d zonet ontdekt, en nee, ik schaam mij geenszins:)
Voor de rest mis ik mijn vriendinnetjes en vriendjes en familietjes uit Belgie zeer hard, u zijt wellekome om mij een smsken te sturen als bewijs dat u aan mij denkt, hiero volgt het gsm nr:
+44 777 959 1499, bel me schrijf me laat me vlug iets weten (u kent het procedé)
en om op raf zijn commentaar te antwoorden, ja rafa, Hasta Luego is spaans, laat ik nu spaans een mooie taal vinden? ja? laat mij es zijn wie ik ben ja?
;)
adios mi amigos
vrijdag, september 22, 2006
Tick tack tock
said the hallway clock, slowly chopping away at time
jip, het kort af!
nog enkele daagjes, een dovenfuif en lekker etentje zuhause en dan is 't per trein naar het grote brittanië.
eerlijk gezegd, 't mag mss niet, maar ik kijk er toch stiekem naar uit:) lekker samen in een appartementje met annelies, in een leuke stad, Engels praten...goh:) dit was mss ooit wel een droom, die nu realiteit wordt...
Jihaa:)
hasta luego
jip, het kort af!
nog enkele daagjes, een dovenfuif en lekker etentje zuhause en dan is 't per trein naar het grote brittanië.
eerlijk gezegd, 't mag mss niet, maar ik kijk er toch stiekem naar uit:) lekker samen in een appartementje met annelies, in een leuke stad, Engels praten...goh:) dit was mss ooit wel een droom, die nu realiteit wordt...
Jihaa:)
hasta luego
zaterdag, september 09, 2006
Meer info
hello piepel!
Als u meer wil lezen dan info over Bristol, dan kan u terecht op de volgende site
http://egometeenego.spaces.live.com
hierop staan schrijfsels allerhande
Rob
Als u meer wil lezen dan info over Bristol, dan kan u terecht op de volgende site
http://egometeenego.spaces.live.com
hierop staan schrijfsels allerhande
Rob
vrijdag, september 01, 2006
en we hebben 'n woonst
inderdaad, we zijn van 27 tot 31 aug naar Bristol geweest en aldaar hebben we aan huizenjacht gedaan. Het ging niet vanzelfsprekend (duuh). We hadden een boel afspraken, maar het is een zeer drukke periode op de appartementen markt (hoorden we later van een madam) dus werden er ook geregeld afgebeld met de boodschap 'sorry, the flat is taken'. In the end moesten we een zeer moeilijke keuze maken tussen twee flats. Het ene (wat we nu hebben) is niet echt groot te noemen, maar heeft een volledig uitgeruste keuken (microgolf, waterkoker, bestek, glazen, borden, tassen), nieuwe meubels (zetels,..) en al die dingen zijn dus nieuw. Het andere is redelijk groot maar was nogal oud. Muren bladderen af, vuil vast tapijt, ramen die geluid doorlieten (en wrsl dus ook warmte), verouderde keukenapparaten, (met uitz van de wasmachine die was nieuw), rare vloer...dus moesten we kiezen, op drie kwartier tijd :d En we hebben dan maar voor het kleinere gekozen. Mits wat aanpassingen (Bristol heeft een Ikea!!!) gaan we het daar best wel gezellig hebben. Prijzig is het natuurlijk wel, maarja, zo werkt dat in Engeland naar 't schijnt;).
Bristol is een hele mooie stad. Zeer levendig. Voor de mensen die zich afvragen wat ze moeten voorstellen, stel je een mengeling voor van het Antwerps uitgaansleven, cultuur van Gent en de gezellige uitstraling van Leuven en je komt in de buurt.
gelukkig beseffen we ook allebei dat een jaar in het buitenland gaan wonen (ja engeland is ook buitenland) niet zo vanzelfsprekend is. Het is onvermijdelijk dat we elkaar gaan "tegenkomen" en dat er moeilijke momenten gaan ontstaan (jaja nu gaan we de emo toer op), echter, we geloven allebei in "ons" en we gaan er voor!
Ik laat een (annelies ook hoor, maar zij heeft universitaire vooruitzichten, als dove hoore je gemakkelijker bij een "groep") heel sociaal leven achter, en sinds ghana besef ik dat ik veel heb aan vrienden en familie (tot dan niet zo hard) dus dat was effe slikken, en het is nog steeds effe slikken, maar het niet naar engeland gaan zou NOG harder slikken zijn...(kan iemand hier aan uit?;))
In ieder geval, we zijn er klaar voor:) bring it on!
Bristol is een hele mooie stad. Zeer levendig. Voor de mensen die zich afvragen wat ze moeten voorstellen, stel je een mengeling voor van het Antwerps uitgaansleven, cultuur van Gent en de gezellige uitstraling van Leuven en je komt in de buurt.
gelukkig beseffen we ook allebei dat een jaar in het buitenland gaan wonen (ja engeland is ook buitenland) niet zo vanzelfsprekend is. Het is onvermijdelijk dat we elkaar gaan "tegenkomen" en dat er moeilijke momenten gaan ontstaan (jaja nu gaan we de emo toer op), echter, we geloven allebei in "ons" en we gaan er voor!
Ik laat een (annelies ook hoor, maar zij heeft universitaire vooruitzichten, als dove hoore je gemakkelijker bij een "groep") heel sociaal leven achter, en sinds ghana besef ik dat ik veel heb aan vrienden en familie (tot dan niet zo hard) dus dat was effe slikken, en het is nog steeds effe slikken, maar het niet naar engeland gaan zou NOG harder slikken zijn...(kan iemand hier aan uit?;))
In ieder geval, we zijn er klaar voor:) bring it on!
zondag, augustus 20, 2006
'llo
Duizend Dromen
Duizend woorden komen samen in een zin
waaruit enkel toekomst spreken kan
duizend woorden toveren
en laten zien wat komen zal
duizend woorden voorspellen
verhalen die niemand ooit kan vertellen
duizend woorden zien de toekomst komen
zodat ze veranderen in duizend dromen
duizend dromen op een eiland
ver van huis en in het hart
duizend dromen over liefde en verdriet
duizend dromen, mis ze niet...
Duizend woorden komen samen in een zin
waaruit enkel toekomst spreken kan
duizend woorden toveren
en laten zien wat komen zal
duizend woorden voorspellen
verhalen die niemand ooit kan vertellen
duizend woorden zien de toekomst komen
zodat ze veranderen in duizend dromen
duizend dromen op een eiland
ver van huis en in het hart
duizend dromen over liefde en verdriet
duizend dromen, mis ze niet...
Bij gebrek aan de juiste woorden om te vertellen wat een jaar in het buitenland gaan wonen bij een mens (mij toch) oproept dit gedichtje. Mis de duizend dromen niet die hier zullen neergeschreven worden (of ik de duizend haal weet ik niet, alleszins weet ik wel dat ik mijn best zal doen;)). We wagen ons aan een grote sprong, als we engeland over leven (op alle gebied;)) dan kunnen we ook in België een leven beginnen ;). Ghana leerde me al veel, dit zal nog meer worden! Een eigen leven opbouwen is zowieso een uitdaging, maar om het dan nog es te gaan doen in een ander land...tja, de gemakkelijke weg is niet de mijne;)
veel leesgenot:)
veel leesgenot:)
Abonneren op:
Posts (Atom)