cultuur + Brits + verschillen = CULTUURVERSCHILLEN! (en Rugby)

De training...jah, anderhalf uur leren hoe je drie borden moet balanceren, de tafel moet dekken, wijnglazen moet opboenen, serveren en afnemen, etc etc....veel valt daar niet over te zeggen. Ik heb dit vroeger in school gehad, en in grote lijnen kwam het overeen, hier en daar kleine nuances.

Nu we al enkele malen op stap zijn geweest in Bristol zelf heb ik ineens ook een verklaring gekregen waarom Engelsen er in slagen om zelfs ons Belgisch bier, onze Nationale Trots, te verkrachten door het in te schenken zonder schuimkraag en de reden hiervoor is me nu ook duidelijk. Volgens een Engelanderman is dit omdat Engelsen “waar voor hun geld” willen. Hun cafés moesten jarenlang op een vast uur dicht (zie vorige posts) en ze hadden dus niet veel tijd om bier te drinken. Gevolg was dat ze lastig waren als hun pint een schuimkraag had. Dit was minder bier om van te smullen. Ik had net een Stella bestelt en zat daar met een pint (spreek uit paaint) zonder schuim...ik mompelde iets in de trant van (in’t Engels dan natuurlijk): “als ik dit krijg in België mogen zij mij stante pede een nieuwe tappen. De engelanderman vroeg me dan ook om uitleg en ik heb getracht uit te leggen dat de schuimkraag 20% van de smaak van de pint uitmaakt. Het drinken van veel schuim(zie duvel) zou ook bevorderlijk zijn voor een snelle dronkenschap wegens de luchtbellen die hier in zitten waardoor alcohol sneller in het bloed opgenomen wordt (enfin, dat is mij toch ooit wijsgemaakt, als het niet waar is dan is er toch minimum één engelanderman die dit nu verkondigt, zolang het een schuimkraag maar ten goede komt;))
De man in kwestie geloofde me op mijn woord, maar zijn Engelse natuur speelde toch op toen ik zei dat Hoegaarden normaal met een twee à drie vingers dikke schuimkraag geschoken wordt.... “that’s a loss of money”, wist hij verbaasd uit te brengen...Hoegaarden is namelijk heel duur (net zoals Leffe en Stella trouwen).

Als u het op uw heupen krijgt van al dat bier (ze zijn daar toch niet verslaafd aan't raken zeker?) dan kan ik nog een andere vergelijking tentoon spreiden. Namelijk chocolade. De Brit heeft een magere chocolade geschiedenis. Jammer, want ze hebben ooit een colonie gehad (Ghana) alwaar zeer goede cacao geproduceerd wordt (zelf geproeft!). één Brits merk steekt er met kop en schouders bovenuit. Zijnde "Cadbury's". Maar...kweenie, 't is toch nie dat. 't is lekker...maar voor de échte chocoladeliefhebbers die wij zijn, een plakje noir de noir van "kottedor" gaat er best wel beter in. Het grappig is dat Britten in al hun supermarkten (en dat zijn er véél) producten verkopen waarin "real belgian chocolate" is verwerkt. We hebben zelfs een pot choco gekocht waarop staat "real belgian chocolate paste"..nou wij kopen gewoon nutella of aldi choco zoals iedereen...kopen wij geen "real belgian chocolate paste".

Ook onze taalvaardigheid blijkt nogal voor veel Britten een bron van jolijt te zijn. Hun taalvaardigheid strekt zich uit van Engels tot ...slecht Engels...en dat zijn dan nog de taalvaardigsten, meestal beperkt men zich gewoon tot slecht Engels. Tijdens de training voor mijn job kwam het ter sprake dat ik vier talen spreek (enfin, spreek is veel gezegd...;)), dit werd het gespreksonderwerp van het volgende half uur...kvoelde me plots academisch, nou, dat gevoel ken ik nu ook al weer.

Nog goed nieuws, ik begin al een dag eerder te werken, morgen (zondag) moet ik gaan barman spelen tijdens een rugby wedstrijd in het Bristol Memorial Stadium. Dit wil zeggen dat ik van smorgens tot savonds aux travail ben (op de rustdag onzes Heeren nog wel!), maandag moet ik ook werken en woensdag ook...nu nog wachten en hopen op meer werk, maar 't is al een goeie start, beter dan niks doen en vruchteloos solliciteren (lees: uw diplomas achternahollen;))... én vooral ik heb NOG NOOIT een Britse rugbymatch gezien in real life en volgens mijn werkgever heb ik ruimschoots de kans te kijken! Ideaal, over dit onderwerp leert u meer de volgende keer!

sek, broaf zin allemoal è en slopgoëd
Orb