Hallokes, morgenochtend is't weer tijd om terug te sporen naar de UK, ben benieuwd, vang overal berichten op van aanslagplannen op de Eurostar komend weekeinde...en laat ik nu net trein nummer 9111 hebben (ziet u de gelijkenis?);). Achja, als ik het niet haal sterf ik tenminste als martelaar...of toch niet?:)
Het was hier goed, hoewel zoals reeds gezegd, een beetje misplaatst. ALs je zo drie weken aan een stuk diep in de Britse cultuur geworpen wordt tijdens je werk dan doet het raar om plots in België te zijn, 't is hier zo "anders" ;). Een heel leuk iets waren wel mijn Belgische vriendjes zoals daar zijn Jo, Sofie, Tino, Nicky....en dat zijn zo wat de mensen die ik in een week heb kunnen zien:). Het deed me toch weer beseffen hoe fijn het is échte vrienden te hebben die er altijd zijn voor u...tot zover het melig stuk!:)
Morgen-ochtend met Tino en Anneleen terug naar Engeland, Londen bezoeken en dan hup naar Bristol! Alwaar we oudejaarsavond al indisch-etend gaan doorbrengen met 10 mensen. Leuk hé, zo populair zijn we daar wel, als wij iets organiseren komen ze allemaal mee;) van die 10 komen dus Tino en Anneleen speciaal uit België net zoal Luc, José en Tom (dove vrienden van ons), of ze komen om es in Bristol geweest te zijn of ons terug te zien laat ik in't midden, lol, in ieder geval kijk ik er naar uit!
'k ga ook es blue arrow aan hun oren trekken, want ik heb gezien dat k mijn bonus nog nie gekregen heb!!! en 'k heb verdorie 't meest gewerkt van iedereen (enfin, in uren dan;)).
Zo, merry christmas (ma da's al voorbij) and a happy new-year, en nie te loat en te zoat hé.
Rob
vrijdag, december 29, 2006
zaterdag, december 23, 2006
Belgium? anyone?
OK, I 'll admit it, I'm back in Belgium, no sense of hiding it:). (Ik ga nog even verder in het Engels bloggen, kvind dat jullie Engels moeten leren;)). A bit of sad news though, first of all our Gecko is no more. I found him dead friday-morning. THursday evening he ate well and looked very alive, and then he was dead. I checked his body, and I saw a bruise on his stomach, so I assume he must've hurt himself, and caused an internal bleeding or something. The other "bad" news is that I 've lost my glasses...I know what I'm buying myself for christmas:).
So...back in belgium...and it feels weird. Out of place, not where I 'm supposed to be. I look forward to the christmasparty though,seeing my family again, and seeing Annelies again;), also seeing my friends again this week, but still...I feel I left my life behind in Bristol. Maybe it's because I won TWO awards from Sodexo!!!
1: Fastest team (I have to be honest, 50% credit to Maria, for annoying and pushing me that I should go faster and win the competition;) 30% for Jean Pierre, who knew exactly what he did before I even woke up and 10% devided for the other two team members who where new, so that leaves me about....10% credit, yeaaaaahhhh!!!)
2: most fancy dress up (and keeping the spirits up)...this is a bit awkward to explain to family and friends:d yet I 'll try. So...after the guests had gone home, there is a lot of rubbish left, and a lot of work for us to clear it. Every now and then you find nice things, and I put them on...and basically just made a fool out of myself, and apparently that was appreciated:).
Anyway...I am a bit sad though, that the work is done, this means that I 'll see my new friends less, although!!!! two of them (Charlie and Maria)are coming with us on New Year's eve:).
The other one (Rubén) is going to be my Spanish teacher (he want's me to teach him French...I know, I know, I tried to tell him more than once that this probably was not the smartest thing to do, but he insisted...;))
Merry X-mas everyone
Big Hug
Mr Rob
So...back in belgium...and it feels weird. Out of place, not where I 'm supposed to be. I look forward to the christmasparty though,seeing my family again, and seeing Annelies again;), also seeing my friends again this week, but still...I feel I left my life behind in Bristol. Maybe it's because I won TWO awards from Sodexo!!!
1: Fastest team (I have to be honest, 50% credit to Maria, for annoying and pushing me that I should go faster and win the competition;) 30% for Jean Pierre, who knew exactly what he did before I even woke up and 10% devided for the other two team members who where new, so that leaves me about....10% credit, yeaaaaahhhh!!!)
2: most fancy dress up (and keeping the spirits up)...this is a bit awkward to explain to family and friends:d yet I 'll try. So...after the guests had gone home, there is a lot of rubbish left, and a lot of work for us to clear it. Every now and then you find nice things, and I put them on...and basically just made a fool out of myself, and apparently that was appreciated:).
Anyway...I am a bit sad though, that the work is done, this means that I 'll see my new friends less, although!!!! two of them (Charlie and Maria)are coming with us on New Year's eve:).
The other one (Rubén) is going to be my Spanish teacher (he want's me to teach him French...I know, I know, I tried to tell him more than once that this probably was not the smartest thing to do, but he insisted...;))
Merry X-mas everyone
Big Hug
Mr Rob
donderdag, december 21, 2006
One more time
we're gonna celebrate, ooh yeah, alright don't stop the dancing...(daft punk, One More Time)
The snow in Rio is melting, and the last day of work is coming up, and I feel bloody tired. Oh yeah, if you didn't notice, I 'm writing in English now, I thought I 'd give it a try, to see how much you Flemish speaking people understand of what I 'm writing here. It's a training for me as well, because writing in English and speaking English is not the same thing, as you probably would know.
Well then. This week has been a bad week:) By bad I mean that at work things didn't go as they were supposed to. For some weird reason all the good days came back and avenged themselves in this week...a bit of a pickle we were in;). Anyway, I 'm not going to bother you with that,just imagine a giant catering operation and imagine what can go wrong...and you're probably near the truth;). By bad I also mean that my body seemed to disagree with eating the same food for three weeks now...mashed potatoe, chicken stuffed with koriander and lime mousse and of course beans and carrots. Every now and then we'd make a difference with some Chorizo or fried potatoes, but in the end...the food remains the same:). Muscle aches and general tiredness, but yet a very statisfied feeling (and about 700£) are the results of 3 weeks of hard labour. Tired, well because it was tiresome...;)...satisfied because of a job wel done and new friends that I 've met (a thank u to them), muscle aches pop up when you are walking/running around with heavy plates, cups, saucers, cutlery, chairs, tables...Etc.
So...Saturday I will arrive in Hasselt...and I am very curious how that will be...although I know the place, it has become a bit of "oh yeah, I remember that place":). Christmas is coming, and I 'm looking forward to see my friends and family again! and the presents...:d
The gorilla reminded me of a pondering uncle, I kinda forgot his name but his birthday is coming up soon;)
Cheers innit!?
Wrab
vrijdag, december 15, 2006
A bit of culture anyone?
Wederom een dood moment tot ik nogmaals naar Rio mag trekken! Juih!
Enfin, ik wilde deze tijd gebruiken om jullie even wat wijzer te maken over mijn culturele ervaringen hier in het niet zo verre Bristol.
Engelsen...tja...stiff upper lip, courtesy (beleefdheid), afstandelijkeid, etc..klopt allemaal...maar ook weer niet. De meeste Engelsen die ik ontmoet heb tot hier toe zijn stuk voor stuk enorme lieve mensen. Mensen die om de haverklap vragen "how are you, you allright?" en dat verdorie nog menen ook! Makkelijk te testen door eens voor de flauwe "neen" te antwoorden (no dus) waarop ze dan de bezigheden waarmee ze bezig waren (anders waren 't geen bezigheden natuurlijk) staken en luisterbereid zijn en klaarstaan met goeie raad. Op zich verschilt de cultuur niet zoveel van de Belgisch/Vlaamse (nu onafhankelijk heb ik gehoord, hilarisch!), echter wij zijn wel meer extravert, maar dan weer zijn de engelsen liever....rare combinatie, maar toch is het waar:).
Ook is er iets in de Engelse taal. Engels spreken is meer dan woorden vormen die je niet van de geboorte binnengegoten zijn, het is een houding. Net zoals elke taal een ander gevoel bij je oproept als je het spreekt: Duits --> enige hardheid en stijfheid, Frans --> enige nonchalance e.d., Spaans --> passie en beweging, Nederlands --> stijf doch ruimte voor lichamelijkheid (vooral in't Vlaams), zo heeft ook het Engels een attitude. De Engelse attitude komt naar boven in de vorm van de klassieke (en reeds vermelde) stiff upper lip. Voor de leken, stiff upper lip (stijve boven lip) betekent niets meer of minder dat een Engelanderman/vrouw geneigd is om in elke situatie de etiquette (courtesy) de bovenhand te laten nemen in plaats van de eigen emoties. De engelsen hebben in hun taal duizenden manieren om iemand af te schepen die ze niet graag hebben, en slechts als heel dit arsenaal niet gewerkt heeft zullen ze tot "scherpere" taal overgaan. Dit heeft tot gevolg dat een Brit nogal afstandelijk overkomt,maar...:) Na enkele gesprekken met de autochtone bevolking werd het me duidelijk waarom. Volgens die mensen die ik gesproken heb (let wel dit is geen antropologisch onderzoek!;)) ligt de oorzaak hiervoor in het feit dat veel Engelsen eigenlijk heel warme en lieve mensen zijn die klaarstaan voor de zwakkeren in de maatschappij (gehandicapten voorzieningen zijn hier topklasse voor zover ik kan zien) en hun emoties op tafel leggen als ze iemand volledig vertrouwen...en daar zit het addertje...ze zullen zomaar nooit iemand ter vertrouwen nemen, ze neigen zelfs naar een aversie voor mensen die hen onmiddellijk in vertrouwen nemen. Hun strategie (als het zo genoemd mag worden) bestaat er in door een beleefde vriendelijke afstandelijkheid op te bouwen om vanuit deze hoek de andere partij te kunnen gadeslaan. Na enige tijd zal er al dan niet besloten worden om dit masker af te nemen ... en dan zijn het écht goeie vrienden en vriendinnen! Wordt het niet afgenomen dan kan je nog altijd geen kwaad woord zeggen over de Engelsman/vrouw in kwestie, ze zijn altijd beleefd, gedienstig en hulpvaardig, alleen...dat échte krijg je niet te zien, hoe hard je ook gaat proberen en eigenlijk heb ik daar wel respect voor:);) (k ben thuis 'n beetje Engels opgevoed;))
De bron voor deze taal analyse komt van gesprekken met Rubén (Spanjaard en sinds half jaar in Bristol), Maria (Duitse en sinds 2 jaar in Bristol), en Charlie (rasechte beer-achtige voortandenloze Brit uit de lage middenklasse maar 'n geweldige kerel), gesprekken tijdens de pauze (en ook tijdens het "werk" ;)) in Rio.
Oh ja, nog even dit..ik heb ontdekt dat ik toch Kerstmis niet beu ga zijn, want dat Rio gedoe heeft al bij al toch maar weinig met Kerst te maken...:d
Cheers!
Wrob
woensdag, december 13, 2006
Who wants more?
Aangezien ik binnen een half uur ga vertrekken naar Rio, en ik niet weet wat doen, dacht ik: laat ik mijn blog wat bijwerken!
Tot nu toe is er maar één hectische dag geweest en dat was zaterdag, maandag was het enorm relaxed! Er waren maar een 400 mensen en dit had tot gevolg dat onze borden zeer snel rondgedragen waren en mijn team zelfs als eerste klaar was! Niet noodzakelijk door mij, vooral om dat er a: heel weinig volk was en b: ik een team had dat alle andere keren hier ook was en dus "ervaring" had. Gisteren was het een tusseninnertje en vandaag zou het gelijk maandag moeten worden, ben benieuwd:). Voor de geïntereseerden de onderstaande link http://www.the-christmas-company.co.uk/venues/bristol/bristol.htm
We zijn vandaag ook gaan X-mas shoppen (een stoere manier om Kerstmis aan te duiden, even laten zien dat wij wel degelijk de "cultuur" opsnuiven:)) en dat was best wel leuk, maar ik ga Kerstmis wel beu zijn, kzal het tegen de 24ste zo'n slordige 12 keer gevierd hebben!
Enfin, voor de rest alles bon, sociaal leven ligt wel plat jammer genoeg, maar dat pikken we wel op met nieuwjaar als mijn beste vriendje Tino met zijn liefje naar hier komt en een aantal dove vrienden uit België ook komen om oudjaar hier door te brengen! Feeste dus.
Marcel, voor u nu al ne gelukkige verhaardag hé:)
Robbedoes
Tot nu toe is er maar één hectische dag geweest en dat was zaterdag, maandag was het enorm relaxed! Er waren maar een 400 mensen en dit had tot gevolg dat onze borden zeer snel rondgedragen waren en mijn team zelfs als eerste klaar was! Niet noodzakelijk door mij, vooral om dat er a: heel weinig volk was en b: ik een team had dat alle andere keren hier ook was en dus "ervaring" had. Gisteren was het een tusseninnertje en vandaag zou het gelijk maandag moeten worden, ben benieuwd:). Voor de geïntereseerden de onderstaande link http://www.the-christmas-company.co.uk/venues/bristol/bristol.htm
We zijn vandaag ook gaan X-mas shoppen (een stoere manier om Kerstmis aan te duiden, even laten zien dat wij wel degelijk de "cultuur" opsnuiven:)) en dat was best wel leuk, maar ik ga Kerstmis wel beu zijn, kzal het tegen de 24ste zo'n slordige 12 keer gevierd hebben!
Enfin, voor de rest alles bon, sociaal leven ligt wel plat jammer genoeg, maar dat pikken we wel op met nieuwjaar als mijn beste vriendje Tino met zijn liefje naar hier komt en een aantal dove vrienden uit België ook komen om oudjaar hier door te brengen! Feeste dus.
Marcel, voor u nu al ne gelukkige verhaardag hé:)
Robbedoes
zondag, december 10, 2006
Mr Gekko and his friends
Gisterennacht teruggekomen van een enorm hectische avond in Rio en wat bleek, het had zowaar gevroren! Ongelofelijk, 9/12/2006, en nu pas vriest het, zou Al Gore toch gelijk hebben?;)
De avond zelf was zeer hectisch omwille van verschillende redenen. Er waren 750 personen, de leeftijd van die personen was gemiddeld 25 en de meeste mensen van de meeste teams waren nieuw (weekend shifts)...gevolg...De hoeveelheid volk stond garant voor een zeer gehaaste bediening waar er weinig ruimte is voor "speciallekes" (gluten vrij, vegetarisch, etc), de gemiddelde leeftijd betekende dat ze niet de "English courtesy" hebben zoals de ouderen dat wel hebben. Ouderen gaan rustig zitten als ze zien dat er eten aankomt, zijn galant en bedanken je. Deze generatie (ja ik weet het, ik hoor daar ook bij) is onbeschoft, onbeleefd en geeft geen zier om anderen buiten zichzelf. Hoe kan ik zulks een boude uitspraak doen? Wel...ga gerust eens een hele avond opdienen en u weet het:). De gehele crew "kroew" teamleaders kloeg er over, u heeft de foto gezien, veel ruimte tussen tafels is er niet en dat vullen ze dan op met zichzelf en als je beleeft vraagt of ze even opzij willen gaan zodat je doorkan met eten voor andere tafels kijken ze neerbuigend of mompelen ze iets grofs en blijven ze rustig staan. Ook verwisselen ze van tafel en gaan ze er van uit dat wij dat allemaal zien en onthouden en zijn ze boos als we het eten niet naar de "juiste" tafel brengen, etc etc etc (het was één bedrijf wat de hele tent afgehuurd had, wrsl daarom dat ze onderling wisselden). De weekend-shift van onze ploegen zorgde dan weer voor een onervarenheid (ik had één meisje dat het eerder had gedaan) waardoor veel dingen trager gebeurden en ik strenger heb moeten zijn:). Enfin, maandag zouden er mar 400 mensen moeten zijn, dus dan zal het weer rustig aan gaan (laten we hopen:))
Voor de geïnteresserden, de foto hierboven is van onze Gekko Pigro (Italiaans voor lui;)), die altijd slaapt en krekels eet. Die krekels hebben gisteren blijkbaar ook ons appartement verkend, Dani (Duitse vriendin van Annelies) had per ongeluk het doosje krekels op de grond gegooid en ik had het vergeten tegoei tesluiten, gevolg was dat de krekels blijkbaar ook ons appartement bezichtigd hebben! Misschien lopen er nog ergens een paar rond, maar we hebben een "fly catcher" plant dus daar zal er wel eens een in kunnen belanden:).
zaterdag, december 09, 2006
En dan klinkt het: Ladies and gentlemen, welcome
To the night it snowed in Rio!!!! For your convenience we ask you to remain seated for as long as the entertainment is going on. This is for your safety and that of our staff. During this entertainment your dinner will be served.
En dit is de "cue" (lees kjoe) voor ons om in een rijtje uit de keuken te stappen met in onze handen het voor-voorgerecht. Niet veel soeps, maar indrukwekkend om te zien als een slordige 100 obers uit de keuken komen in slangvorm:)
Hoe was het? Tot nu toe heel fijn. De eerste avond (woensdag) was zwaar en spannend...maar verliep vlekkenloos. Het team dat mij toegewezen was had gelukkig ervaring met grote festiviteiten en waren heerlijk om mee samen te werken, er is werkelijk niets misgelopen, en dat is tegen al mijn verwachtingen in;).
Woensdag verliep zelfs zo vlekkenloos dat Blue Arrow van SoDexHo UK een 'pluimpje' heeft gekregen omdat wij zo vlekkenloos gewerkt hebben (de chocolade - en koffie vlekken nagelaten dan:)). Ik kreeg zelfs een compliment van mijn Team Manager (Astra) dat ze zeer tevreden was over mij...juihh!! (denk dat het was omdat ik de helft van de avond met een rio-carnavalsmasker en dikke opgeblazen plastic lippen heb rondgelopen...een mens moet toch iets doen om zich te amuseren niet?).
Woensdag serveerden we 735 mensen en ik had 'n team van 5 personen (normaal 6 of 7) en een extra tafel van 14 mensen (normaal max 12) en toch ging het goed.
Gisteren (vrijdag), was er minder volk (200 mensen minder) met als gevolg dat het er een stuk gemoedelijker aantoe ging bij het serverend personeel. Mijn team van gisteren was op één meisje na volledig onervaren maar toch hebben ze puik werk geleverd! Is dat niet kunnen;) Ik heb gisteren wel een stapeltje van 3 borden op een vrouw haar k nie laten vallen waarbij het onderste bord op haar knie in stukken brak. Hoe gebeurt zo iets? Wel...toen wij het hoofdgerecht aan 't afruimen waren was er animatie bezig (lees danseressen op het podium) en de vrouw in kwestie vond het nodig om plots op te springen toen ze een liedje herkende...en duwde mij half omver...en de borden op haar knie...gelukkig was ze niet gekwetst en ik heb maar rap Astra (manager) geroepen om de morele brokken te lijmen (het bord was helaas onherstelbaar stuk).
Voor de rest bestaat mijn leven nu uit werk:) lol, nee toch niet, we moeten nog kerstinkopen doen en dat wordt zoeken naar een gaatje waarbij we allebei kunnen! Vanavond weer sneeuw in Rio en zondag dagje vrij en dan volgende week weer vollenbak van maandag tot en met zaterdag...ik ga 12 keer Kerstmis gevierd hebben voor ik thuis ben voor "the real thing"!!!
Ladies and gentlemen, we hope you had a good time, here at the night it snowed in Rio!!! Please remember our neighbours as you leave, and drive safely!
Rob
dinsdag, december 05, 2006
The night it snowed in Rio
dat is het thema van "the christmas company" (onderdeel van SoDexHo UK) en dus ook het thema van drie weken lang Team leader zijn. Raar thema, jip vonden wij ook, en het blijkt dat het ook raar is;) Maar ik moet bij het begin beginnen. (logisch)
Vandaag was het dus training. We moesten samenkomen in het kantoor van Blue Arrow waar we gebrieft werden. De briefing bestond uit enkele papieren tekenen dat we bevoegd zijn om alcohol te schenken en zo van die dingen. Enfin, we kregen een speech van Sian (ik dacht dat het Shawn was, maar ge spreekt het zo uit, geschreven is het dus Sian) waarin ze meldde dat ze eistte dat we onze job goed deden want anders dan kreeg zij op haar dak, enfin, the usual eigenlijk. We gingen dan per bus naar Ashton Court (een poepsjiek brits kasteeltje iets verder in Bedminster, als we uit ons raam leunen zien we het) alwaar een reusachtige Marquee tent (zie festivals zoals Pukkelpop) neergepoot was (is) (en écht wel reusachtig) en waarin elke avond zo 'n 700 mensen en meer zullen genieten van een maaltijd en animatie. We kregen van een jongedame Astra (jip ik dacht hetzelfde) een briefing over wat van ons teamleaders (9 in't totaal) verwacht word. Simpel eigenlijk, een oogje in't zeil houden over de tafels die je toebedeelt krijgt (6-tal) en uw personeel taken geven en zelf ook werken natuurlijk. Daarna zijn we begonnen aan de "lay-up" neen, geen basketball term, maar dus het bestek en consoorten op de tafels leggen conform de etiquette. Was wel vlotjes gegaan, en morgen vanaf kwart voor vijf, tadaaaa, worden we verwacht om te werken! Er zal 735 man (en vrouw) aanwezig zijn 's avonds en we moeten met ons negenen zorgen dat die allemaal tegoei gevoed worden (wederom, conform de etiquette....) spanneeeeeeeeeuuund:)
nu, hoe het gaat hoort u donderdag, want dan is er niks te doen. Het is dus élke dag vanaf vrijdag (buiten zondag) tot en met de 18de waar er dan nog twee dagen volgen (20 en 22 dec) met een dag pauze tussen. Het is "nationwide" zoals ze zeggen, dus over heel Engeland worden dergelijke evenementen georganiseerd door The Christmas Company.
De dansers hebben zich opgewarmd, maar de danserressen waren vooral boeiend;), hoewel de muziek to-taal niet Braziliaans was en er vooral Spaans in voorkwam (ik merkte natuurlijk op dat ze daar Portugees spreken...scheve blikken alom). Ook komt er geen sneeuw aan te pas, k heb dan maar geklaagd dat sneeuwkanonnen toch wel te veroorloven zijn aangezien het zo 'nationwide' is...maar aan hun blikken van 'don't go there' kan ik me inbeelden dat ze daar al vaak over gebakkeleid hebben en dat de 'not in favor of snowcannons' groep gewonnen heeft:)
Enfin, k heb er zin in!
Haddouch!
Rob
Vandaag was het dus training. We moesten samenkomen in het kantoor van Blue Arrow waar we gebrieft werden. De briefing bestond uit enkele papieren tekenen dat we bevoegd zijn om alcohol te schenken en zo van die dingen. Enfin, we kregen een speech van Sian (ik dacht dat het Shawn was, maar ge spreekt het zo uit, geschreven is het dus Sian) waarin ze meldde dat ze eistte dat we onze job goed deden want anders dan kreeg zij op haar dak, enfin, the usual eigenlijk. We gingen dan per bus naar Ashton Court (een poepsjiek brits kasteeltje iets verder in Bedminster, als we uit ons raam leunen zien we het) alwaar een reusachtige Marquee tent (zie festivals zoals Pukkelpop) neergepoot was (is) (en écht wel reusachtig) en waarin elke avond zo 'n 700 mensen en meer zullen genieten van een maaltijd en animatie. We kregen van een jongedame Astra (jip ik dacht hetzelfde) een briefing over wat van ons teamleaders (9 in't totaal) verwacht word. Simpel eigenlijk, een oogje in't zeil houden over de tafels die je toebedeelt krijgt (6-tal) en uw personeel taken geven en zelf ook werken natuurlijk. Daarna zijn we begonnen aan de "lay-up" neen, geen basketball term, maar dus het bestek en consoorten op de tafels leggen conform de etiquette. Was wel vlotjes gegaan, en morgen vanaf kwart voor vijf, tadaaaa, worden we verwacht om te werken! Er zal 735 man (en vrouw) aanwezig zijn 's avonds en we moeten met ons negenen zorgen dat die allemaal tegoei gevoed worden (wederom, conform de etiquette....) spanneeeeeeeeeuuund:)
nu, hoe het gaat hoort u donderdag, want dan is er niks te doen. Het is dus élke dag vanaf vrijdag (buiten zondag) tot en met de 18de waar er dan nog twee dagen volgen (20 en 22 dec) met een dag pauze tussen. Het is "nationwide" zoals ze zeggen, dus over heel Engeland worden dergelijke evenementen georganiseerd door The Christmas Company.
De dansers hebben zich opgewarmd, maar de danserressen waren vooral boeiend;), hoewel de muziek to-taal niet Braziliaans was en er vooral Spaans in voorkwam (ik merkte natuurlijk op dat ze daar Portugees spreken...scheve blikken alom). Ook komt er geen sneeuw aan te pas, k heb dan maar geklaagd dat sneeuwkanonnen toch wel te veroorloven zijn aangezien het zo 'nationwide' is...maar aan hun blikken van 'don't go there' kan ik me inbeelden dat ze daar al vaak over gebakkeleid hebben en dat de 'not in favor of snowcannons' groep gewonnen heeft:)
Enfin, k heb er zin in!
Haddouch!
Rob
maandag, december 04, 2006
How to get an NI Number
eerst en vooral, wat is een NI nummer? een National Insurance number is een nummer dat je krijgt vanuit de Britse overheid. Met dit nummer ben je werkgerechtigd en kan je aanspraak maken op sociale voordelen en dit nummer dient ook om je belastingbetaling bij te houden en meer van dat moois. Als buitenlander buiten de EU moet u kunnen aantonen dat u hier recht op hebt, als EU burger krijgt u dat zonder problemen....na de bureaucratie doorworsteld te hebben...
Stap 1: men neme de telefoon ter hand
Stap 2: men belt naar de dienst "afspraken voor NI nummer"
stap 3: men deelt u mede dat ge een job moet hebben voor da ge aanspraak kunt maken
Stap 4: ge vraagt u af hoe ge da kunt, als een NI noodzakelijk is om werk te vinden...echter, niet getreurd, wergevers mogen u een "temporary" (tijdelijk) NI nummer geven
Stap 5: u vind werk en u krijgt een tijdelijk nummer
stap 6: u belt wederom voor een afspraak en krijgt die vastgelegd op een datum een maand verder
stap 7: u krijgt telefoon anderhalve week voor de afspraak dat die vervroegd is naar een datum een paar dagen verder
stap 8: u ontdekt dat de datum u niet schikt (u moet dan werken) en belt terug voor een nieuwe datum
Stap 9: de dame aan de telefoon is vriendelijk en herplaceert uw afspraak op de eerst geboekte datum, nu alleen in de namiddag...vraagt u zich vooral niet af waarom dat eerst niet kon
stap 10: u gaat naar het kantoor op de afgesproken datum met uw paspoort, bewijs van woonst, bewijs van uw werkgever.
En nu komt het....
U komt een vervallen overheidsgebouw binnen (het deed me denken aan de vervallen Soviët-Unie gebouwen in Oekraïne) wordt door de portier doorverwezen naar boven, waar een aziatische security guard uw details vergelijkt met die op het papier, of u wel deglijk die persoon bent die u beweert te zijn.
Men vraagt uw paspoort en andere paperassen en wijst u een zitje aan. Het gebouw vanbinnen zag er even erg uit als het er vanbuiten uitzag...communistisch. Het schepte de indruk van ooit een bureaucratisch bolwerk geweest te zijn maar nu in verval omwille van efficiëntere manieren om mensen te pesten.
Enfin, het was een noodoplossing volgens mij (denk dat het normaal leeg stond) want het gewone kantoor voor NI (in Bristol centrum, dit is 35 min wandelen buiten Bristol in Bedminster) is overboekt. Na even wachten (gelukkig niet lang) wordt u naar een kantoortje geroepen waar beide deuren openstaan en opgengehouden worden door een stoel...het geeft de indruk dat dit ooit besloten is na moeilijke "klanten"...spannend,want Britten zijn nogal gesteld op hun privacy in andere omstandigheden.
bon, ik wijk af...
Een jongedame (deze keer jonger als mij...ja het begint!!!) groet me beleefd en vraagt me te gaan zitten. Ze heeft een stapel papieren die in boekvorm aan elkaar geniet zijn en stelt me vragen...Als controle om te weten of ik het wel degelijk ben moet ik mijn geboortedatum zeggen...feilloos weet ik het af te haspelen (wat als ik getwijfeld had) en vervolgens begint het vragenrondje. Van waar komt u (staat op en in mijn paspoort), waarom hebt u zoveel visa's in uw paspoort (reizen hoogstwaarschijnlijk), wat hebt u in die landen gedaan(vrijwilligerswerk, en dat werd positief onthaald), wat was de eerste keer dat u in het Verenigd Koninkrijk kwam? (waarop ik zei dat ik dat begot niet meer weet en dat het in Canterbury was, en ze vond het niet zo grappig) etc etc etc
Na het vragenrondje moest ik alle papieren die ik had meegebracht (feilloos gecopieerd) ondertekenen. ik bedoel hier dus werkelijk copies van ALLES elk visa, elke stempel, enzovoorts. Na deze controle moest ik het boekje tekenen en toen vond ik het heel grappig worden (echt, ik moest mijn lach inhouden). De jongedame zei: "Bear with me, I have to find a collegue to countersign this booklet for me"....ik snapte er niks van...maar het werd me snel duidelijk. Blijkbaar is de procedure zo dat als je iemand toekent dat ie gerechtigd is voor een NI nummer een ander persoon het boekje moet doornemen (gelukkig niet al de vragen) en het moet ondertekenen, en dan wordt het heel bureaucratisch weggestoken in een mapje en opgestuurd naar de bevoegde instanties....
ze waren gegeneerd...en ik snap waarom:)
Zo...dan maar in de gietende regen (die ook goot toen ik heenwandelde, het is stormachtig hier) terug naar huis gewandeld en blij blij blij dat België nog nét niet zo bureaucratisch is...blij dat ik een NI gekregen heb en blij dat ik daar nu weer drie maanden op moet wachten....:d
morgen is't tijd voor de training van de team leader dinges, ben benieuwd, verslag zal volgen, en woensdag zal 't de eerste echte "werkdag" zijn als team leader:)
Graag gedaan
en lees nog goed
Rob
Stap 1: men neme de telefoon ter hand
Stap 2: men belt naar de dienst "afspraken voor NI nummer"
stap 3: men deelt u mede dat ge een job moet hebben voor da ge aanspraak kunt maken
Stap 4: ge vraagt u af hoe ge da kunt, als een NI noodzakelijk is om werk te vinden...echter, niet getreurd, wergevers mogen u een "temporary" (tijdelijk) NI nummer geven
Stap 5: u vind werk en u krijgt een tijdelijk nummer
stap 6: u belt wederom voor een afspraak en krijgt die vastgelegd op een datum een maand verder
stap 7: u krijgt telefoon anderhalve week voor de afspraak dat die vervroegd is naar een datum een paar dagen verder
stap 8: u ontdekt dat de datum u niet schikt (u moet dan werken) en belt terug voor een nieuwe datum
Stap 9: de dame aan de telefoon is vriendelijk en herplaceert uw afspraak op de eerst geboekte datum, nu alleen in de namiddag...vraagt u zich vooral niet af waarom dat eerst niet kon
stap 10: u gaat naar het kantoor op de afgesproken datum met uw paspoort, bewijs van woonst, bewijs van uw werkgever.
En nu komt het....
U komt een vervallen overheidsgebouw binnen (het deed me denken aan de vervallen Soviët-Unie gebouwen in Oekraïne) wordt door de portier doorverwezen naar boven, waar een aziatische security guard uw details vergelijkt met die op het papier, of u wel deglijk die persoon bent die u beweert te zijn.
Men vraagt uw paspoort en andere paperassen en wijst u een zitje aan. Het gebouw vanbinnen zag er even erg uit als het er vanbuiten uitzag...communistisch. Het schepte de indruk van ooit een bureaucratisch bolwerk geweest te zijn maar nu in verval omwille van efficiëntere manieren om mensen te pesten.
Enfin, het was een noodoplossing volgens mij (denk dat het normaal leeg stond) want het gewone kantoor voor NI (in Bristol centrum, dit is 35 min wandelen buiten Bristol in Bedminster) is overboekt. Na even wachten (gelukkig niet lang) wordt u naar een kantoortje geroepen waar beide deuren openstaan en opgengehouden worden door een stoel...het geeft de indruk dat dit ooit besloten is na moeilijke "klanten"...spannend,want Britten zijn nogal gesteld op hun privacy in andere omstandigheden.
bon, ik wijk af...
Een jongedame (deze keer jonger als mij...ja het begint!!!) groet me beleefd en vraagt me te gaan zitten. Ze heeft een stapel papieren die in boekvorm aan elkaar geniet zijn en stelt me vragen...Als controle om te weten of ik het wel degelijk ben moet ik mijn geboortedatum zeggen...feilloos weet ik het af te haspelen (wat als ik getwijfeld had) en vervolgens begint het vragenrondje. Van waar komt u (staat op en in mijn paspoort), waarom hebt u zoveel visa's in uw paspoort (reizen hoogstwaarschijnlijk), wat hebt u in die landen gedaan(vrijwilligerswerk, en dat werd positief onthaald), wat was de eerste keer dat u in het Verenigd Koninkrijk kwam? (waarop ik zei dat ik dat begot niet meer weet en dat het in Canterbury was, en ze vond het niet zo grappig) etc etc etc
Na het vragenrondje moest ik alle papieren die ik had meegebracht (feilloos gecopieerd) ondertekenen. ik bedoel hier dus werkelijk copies van ALLES elk visa, elke stempel, enzovoorts. Na deze controle moest ik het boekje tekenen en toen vond ik het heel grappig worden (echt, ik moest mijn lach inhouden). De jongedame zei: "Bear with me, I have to find a collegue to countersign this booklet for me"....ik snapte er niks van...maar het werd me snel duidelijk. Blijkbaar is de procedure zo dat als je iemand toekent dat ie gerechtigd is voor een NI nummer een ander persoon het boekje moet doornemen (gelukkig niet al de vragen) en het moet ondertekenen, en dan wordt het heel bureaucratisch weggestoken in een mapje en opgestuurd naar de bevoegde instanties....
ze waren gegeneerd...en ik snap waarom:)
Zo...dan maar in de gietende regen (die ook goot toen ik heenwandelde, het is stormachtig hier) terug naar huis gewandeld en blij blij blij dat België nog nét niet zo bureaucratisch is...blij dat ik een NI gekregen heb en blij dat ik daar nu weer drie maanden op moet wachten....:d
morgen is't tijd voor de training van de team leader dinges, ben benieuwd, verslag zal volgen, en woensdag zal 't de eerste echte "werkdag" zijn als team leader:)
Graag gedaan
en lees nog goed
Rob
zondag, december 03, 2006
stilte voor de storm...
want er komt veel werk aan!
Gelukkig maar. Eindelijk begint alles met Blue Arrow geregeld te raken. Dinsdag van 11a.m. tot 5p.m. is't Training (betaald!) van SoDexHo in verband met de team leader dinges. En de 6de, op sinterklaas nog wel, moet ik de eerste avond werken. Zoals reeds gemeld (maar ik meld het voor de volledigheid nog es) is het van 6p.m. tot 2a.m. (merk de Britse tijdsnotatie op;)) en ik zal normaal gezien hoofd-barman zijn. Dit is niet de enige job die ik zal uitoefenen, nee nee, ik heb het aangedurfd om ook te werken van 11a.m. tot 3p.m. in City of Bristol College als keukenhulp. M.a.w., ik ben benieuwd hoe lang ik het ga volhouden, twaalf uur per dag werken;)
De reden dat ik twee dingen combineer is omdat Blue Arrow al zijn personeel nodig heeft voor die grote evenementen en ze dus een tekort hebben op de kleine dingen, want heel wat van hun personeel zijn studenten en die moeten naar de les en studeren en zo. Dus heb ik gezegd: ik ga het op z'n minst één week proberen, vind ik het te zwaar ben ik terug weg. Het is dus élke dag buiten 's zondags, en zou goed moeten betalen.
Voor de rest niet heel veel nieuws, mijn tand is nog steeds pijnloos, dus dat is heerlijk, hopen dat ie dat blijft tot en met thuiskomst in de Kerstvakantie, we hebben een huisdiertje, een Gekko (luipaardgekko) en dat beest is best wel leuk;).
Annelies zal vanavond ergens terugkomen van een filmfestival in Wolverhampton, dus daar kunnen jullie nog een uitgebreid verslag van verwachten! En ik moet hier dringend nog es poetsen, dus dat is wat ik nu ga doen!
Allé, mersiej vöw 't liëze
Rob
Gelukkig maar. Eindelijk begint alles met Blue Arrow geregeld te raken. Dinsdag van 11a.m. tot 5p.m. is't Training (betaald!) van SoDexHo in verband met de team leader dinges. En de 6de, op sinterklaas nog wel, moet ik de eerste avond werken. Zoals reeds gemeld (maar ik meld het voor de volledigheid nog es) is het van 6p.m. tot 2a.m. (merk de Britse tijdsnotatie op;)) en ik zal normaal gezien hoofd-barman zijn. Dit is niet de enige job die ik zal uitoefenen, nee nee, ik heb het aangedurfd om ook te werken van 11a.m. tot 3p.m. in City of Bristol College als keukenhulp. M.a.w., ik ben benieuwd hoe lang ik het ga volhouden, twaalf uur per dag werken;)
De reden dat ik twee dingen combineer is omdat Blue Arrow al zijn personeel nodig heeft voor die grote evenementen en ze dus een tekort hebben op de kleine dingen, want heel wat van hun personeel zijn studenten en die moeten naar de les en studeren en zo. Dus heb ik gezegd: ik ga het op z'n minst één week proberen, vind ik het te zwaar ben ik terug weg. Het is dus élke dag buiten 's zondags, en zou goed moeten betalen.
Voor de rest niet heel veel nieuws, mijn tand is nog steeds pijnloos, dus dat is heerlijk, hopen dat ie dat blijft tot en met thuiskomst in de Kerstvakantie, we hebben een huisdiertje, een Gekko (luipaardgekko) en dat beest is best wel leuk;).
Annelies zal vanavond ergens terugkomen van een filmfestival in Wolverhampton, dus daar kunnen jullie nog een uitgebreid verslag van verwachten! En ik moet hier dringend nog es poetsen, dus dat is wat ik nu ga doen!
Allé, mersiej vöw 't liëze
Rob
Abonneren op:
Posts (Atom)