the result of an almost perfect evening

almost, want Lies zit in India dusja :). Ik ga kort even neerschrijven wat mijn ervaringen met doven zijn. Heel simpel, deze zijn zeer positief (nogal logisch mijn eigen lief is doof;)). Het zou me te ver voeren om hier een hele monoloog neer te planten, dus hou ik het simpel. Naar mijn gevoel (merk de nuancering op) communiceren doven veel beter, of nee, anders gezegd, doven doen dat wat eigenlijk bedoeld wordt met communicatie. Informatie overbrengen op de meest gemakkelijke en duidelijke manier. Een gebarentaal is veel directer, to the point, en bevat véél minder "ruis", zodat je de energie niet meer moet opbrengen om de hele tijd te "decoderen". Allemaal technische termen, maar het komt er gewoon op neer dat als je gebaart het (voor mijn gevoel) veel gemakkelijker is om elkaar te begrijpen (en daarmee bedoel ik b
Begrijpen met de grote B). Niet alleen de handen zijn onderdeel van de taal, maar het hele lichaam, het gelaat, alles doet mee en is onderdeel van de grammatica. Dit zorgt voor helderheid en duidelijkheid, iets wat in gesproken talen vaak verdoezeld wordt en onduidelijk wordt.
Misschien is het hierdoor, ik weet het niet, maar met doven op stap gaan is voor mij zeer leuk. Ik vind het vaak leuker om met doven een hele avond te gebaren (ook al beheers ik die taal op een minimaal niveau) dan dat ik een hele avond zou moeten staan praten met horenden. Het is enorm hoeveel geduld doven hebben met ons. Een horende die gebarentaal wil leren haakt vaak snel af. Wij zijn het niet gewoon om liters en liters geduld te moeten aanslepen om anderen te begrijpen, doven wel. 't vormt karakter en dat is heel fijn, babbelen met mensen die al "afgezien" hebben en toch gelukkig zijn:)

Enfin, 't is moeilijk om duidelijk te maken wat ik wil zeggen, omdat ik geen uitspraken wil doen over de dovenwereld die misschien niet kloppen en ondoordacht zouden zijn. Mijn ervaringen zijn in ieder geval positief en ik snap heel goed dat doven zichzelf niet als "gehandicapt" zien, want dat zijn ze eigenlijk ook niet. Ze hebben een beperking, maar zijn niet gehandicapt (anderen ook niet, maar dat is een andere discussie), handicap is een kwestie van wat anderen doen met jou beperking. Ik ben de gehandicapte als ik op stap ga met hun, en geloof me, ik ken weinig mensen die zoveel liefde en geduld kunnen opbrengen voor een gehandicapte:)

Soit
Sloppel
Rob